Ev
Berlin
Resmi kaos: Yeni “Berlin Ticket S”ye ihtiyacınız olduğunda yaşadıklarınız.
Berlin Geçidi kaldırıldı. Kendisi de yoksulluktan etkilenen yazarımız eleştiriyor: Azaltılmış kabuller ve biletler için değiştirme prosedürü yetersiz.
“Bir daha sıra beklemeyin” yüzünden değil – Berlin’deki yetkililerdeki kaosu kimse göremiyor.Emmanuele Devam Ediyor/imago
Bu metni, Berlin’deki mali açıdan zayıf tüm insanları temsil eden, yoksulluktan etkilenen bir adam olarak yazıyorum. Bazılarımız şehir manzarasında açıkça görülebilir ve artık göz ardı edilemez. Bunlar en fakir insanlar. Evsiz, dışarıda yaşıyorlar ve mülteciler, bazen kişi başına 3 metrekarelik toplu barınaklarda yaşıyorlar. Ancak, çoğumuz fakir görünmeziz. Bunlar işsizler, mini-iş yapanlar, ek ödeme yapanlar, emekliler veya BU emeklileri veya sadece fakir veya hasta insanlar. Ancak bu grup insan genellikle en azından (hala) bir daireye ve ayrıca “yaşamak” için ayda yaklaşık 503 avroluk temel güvenceye sahiptir.
Bu satırlarla, Berlin’de de yaklaşık 500.000 vatandaş geliri alıcısının arkasında en az bir kişinin olduğuna dikkatinizi çekmek istiyorum. Duyguları ve artık bir haysiyeti olan bir kişi. Açıkça artık hiçbir şey yapamayacağımız ve tüketiciler olarak gözetim kapitalizminin hiçbir çıkarına sahip olmadığımız ve artık kullanılabilir olmadığımız için, giderek daha fazla inkar edilen tam da bu insanlık onuru. Yararsız, atılmış, sinir bozucu.
Hatta ilgili medya her yerde bize karşı saldırıyor. Orada parazitler, tembeller, işe yaramazlar veya ekonomik mülteciler olarak karalandık. Tabii ki, neredeyse hiç kimse bu tür insanlarla uğraşmak, hatta onlara ait olmak istemez. Yoksul olarak damgalanma korkusu çok büyük görünüyor. Eğer durum buysa reddedilir çünkü işe yaramaz olmak veya devlet desteğine muhtaç olmak belki de en büyük kusurdur. Sanırım bunu kimseye açıklamama gerek yok.
Görünüşte içgüdüsel olarak, çoğu insan tutarlı davranır. Utanıyorlar, bunalıma giriyorlar, evde kalıyorlar ve kendilerini izole ediyorlar. Bütün kış boyunca çok sık ve çok uzun süre orada otururlar, genellikle ısıtma kapatılır ve televizyonun önündeki ışıklar kapatılır. Zaten başka bir şeye güçleri yetmiyor. Ve onun kışı uzun. Genellikle emeklilik hayatlarının geri kalanında.
Zaman zaman yalnızlıktan kurtulabilmek için sözde Berlin Pass 2022’nin sonuna kadar mevcuttu. Şimdiye kadar etkinliklerde, tiyatroda veya yüzme havuzunda indirim talebinde bulunmak için kendinizi tanıtabiliyordunuz. Bu kart, karşılık gelen yardım bildiriminin sunulmasından sonra vatandaşlık dairesi tarafından basit ve bürokratik olmayan bir şekilde verildi. Ancak salgın sırasında, istisnasız yazılı olarak – kamu trafiği olmadan. Vatandaş gelirine geçerken, idari makam, bu can sıkıcı idari işlemden nihayet tamamen kurtulmak için bu geçici prosedürü açıkça bir şablon olarak aldı.
Berlin Passes yerine elle yapıştırılmış QR kodları
Vatandaşın gelirine geçiş şimdiye kadar bir “geçiş aşamasına” takıldı ve bu da hak sahibi olanları daha fazla bilgisiz bırakıyor. Görünüşe göre, etkilenen insan grubunu bilgilendirmek ve yönetimde gerekli değişiklikleri yapmak için çok az hazırlık süresi vardı. Medyadaki bilgiler yeterli olmalıdır. Vatandaşlık dairesi tarafından orada ilan edilen yeni “yetki belgesi” bile henüz tüm yetkili kişilere ulaşmadı. Ve çalışırlarsa, genellikle ilgili BVG web sitesinde çalışmazlar.
Diğer bir deyişle, temel güvenlik hakkına sahip birçok kişi, ofis personeli tarafından “manuel olarak” QR kodun yapıştırıldığı bir mektup bekliyor. Bu bireysel kod taranmalı ve kimlik kartındaki veriler, yardım kurumundan alınan yardım bildirimi ve bir fotoğrafla birlikte ilgili BVG web sitesine yüklenmelidir. Bunu yapamayan herkes zaten elendi, çünkü şu anda bir VBB müşteri kartı almanın tek yolu bu. 1 Nisan 2023’ten itibaren, bir 1 Nisan Şakası değilse, yazılı bir kağıt yolu da olmalıdır. Daha sonra 1 Nisan’dan itibaren yazılı olarak başvuruda bulunursanız, BVG işleme koyulana kadar geçerli bir “yetki belgesi”nden tamamen yoksun kalırsınız.
Çalışma: Berlin’deki neredeyse her dört çocuktan biri yoksulluk riski altında
Çevrimiçi başvuruların BVG tarafından işlenmesi zaman alır. Böylece beklersiniz ve bu süre zarfında kendinize, BVG’yi – veri koruma kapsamında pek kapsanmayan – böyle bir vekil görev için neyin haklı çıkardığını – neden bunun için seçildiğini ve neden bu görevi üstlenmeye bu kadar istekli olduğunu sorarsınız. Sanki BVG’nin kendisiyle yapacak yeterince işi yokmuş gibi.
Bilindiği gibi, Berlin Vatandaş Kayıt Büroları, 2001’den bu yana (fakir ama seksi) büyük çaplı işten çıkarmalarla tamamen boğulmuş durumda. Belki de bu idari işleme karşı isyan ettiler mi? Bu açık olabilir. Ancak şimdi, bunun yerine tekrar çevirmeleri ve QR kodunun manuel işini yapmaları gerekiyor. Ve bu sadece zaman alır. Önceki kanıtın basit sorunu, büyük bir çabayla sorgulanabilir, resmi ve her şeyden önce tamamen gereksiz bir veri koruma karmaşasına neden oldu.
Sonuç: büyük çabayla kafa karışıklığı
Ancak bu, Berlin yönetimindeki karışıklığın çok tipik bir başka örneğidir. Kimse sorumlu olmak istemez. Kim sonunda yönetimdeki Gordion düğümünü daha da karmaşık hale getirmek yerine kırıyor. Şimdi muhtaç vatandaşlar kendilerini BVG’de meşrulaştırmalı ve hassas verileri ifşa etmeli mi? Evet, Berlin Senatosu’nda ve yetkililerin veri koruma açısından bu savunulamaz ikilemi önceden fark etmesi gereken uzmanlar yok; evet tanımalı ve durmalı mıydı? Ama bürokrasi asla kendini ortadan kaldırmaz, yani hukuk. Ve böylece bürokrasinin kanseri büyümeye ve büyümeye devam ediyor.
Moabit’teki sorumlu veri koruma görevlileriyle yaptığım bir telefon görüşmesinde, pek çok iyi maaşlı çalışanın orada oturup çaresizce ilgili çeşitli makamlardan yanıtlar beklediğini fark ettim. Ve bu, bazı durumlarda yarım yıldan fazla bir süredir böyle olmuştur. İlgili çalışan, BVG’nin bu dosyaya mevcut müdahalesinin hukuka aykırı olduğu yönündeki izlenimimi doğruladı: “En azından kimlik kartındaki isim dışındaki tüm verilerin karartılabilmesini sağladık” bu beyefendi bana bilgi verdi. Bana oldukça çaresiz ve – en azından bu konuda – çok güçsüz göründü.
Bir veya iki yarı zamanlı iş ve hala boş: Berlinli öğrencilerin yoksulluğu
Yönetimimizin temel sorunu tam olarak bu olabilir mi? Çok fazla katılımcı ve katılımcı olmayan kişi, çok fazla net olmayan spesifikasyon ve/veya çok az yetkinlikle bekler ve bekler. İyi ısıtılmış ofislerde beklemek. Ayrıca bir ömür boyu. Ama en azından kalıcı, iyi maaşlı, kalıcı ve feshedilemez bir istihdam ilişkisinde. Bu gün ve yaşta büyük ikramiye.
Etkilenen bir kişi olarak, eski Berlin Geçidi’nin geri dönüşünün yakın olduğundan şüpheleniyor ve diliyorum. Bu muhtemelen en basit çözüm olacaktır. Ama Berlin’deyiz. Basitçe mi? Ama bizimle değil – görünmez olanlarla.
Bu, açık kaynak girişimimizin bir parçası olarak gönderilen bir giriştir. İle açık kaynak Berliner Verlag, serbest yazarlara ve ilgilenen herkese ilgili içeriğe ve profesyonel kalite standartlarına sahip metinler sunma fırsatı verir. Seçilen katkılar yayınlanacak ve onurlandırılacaktır.
Bu gönderi, Creative Commons Lisansı (CC BY-NC-ND 4.0) altında lisanslanmıştır. Yazarın ve Berliner Zeitung’un adının belirtilmesi ve herhangi bir işlemenin hariç tutulması koşuluyla, genel halk tarafından ticari olmayan amaçlarla serbestçe kullanılabilir.
Berlin
Resmi kaos: Yeni “Berlin Ticket S”ye ihtiyacınız olduğunda yaşadıklarınız.
Berlin Geçidi kaldırıldı. Kendisi de yoksulluktan etkilenen yazarımız eleştiriyor: Azaltılmış kabuller ve biletler için değiştirme prosedürü yetersiz.
“Bir daha sıra beklemeyin” yüzünden değil – Berlin’deki yetkililerdeki kaosu kimse göremiyor.Emmanuele Devam Ediyor/imago
Bu metni, Berlin’deki mali açıdan zayıf tüm insanları temsil eden, yoksulluktan etkilenen bir adam olarak yazıyorum. Bazılarımız şehir manzarasında açıkça görülebilir ve artık göz ardı edilemez. Bunlar en fakir insanlar. Evsiz, dışarıda yaşıyorlar ve mülteciler, bazen kişi başına 3 metrekarelik toplu barınaklarda yaşıyorlar. Ancak, çoğumuz fakir görünmeziz. Bunlar işsizler, mini-iş yapanlar, ek ödeme yapanlar, emekliler veya BU emeklileri veya sadece fakir veya hasta insanlar. Ancak bu grup insan genellikle en azından (hala) bir daireye ve ayrıca “yaşamak” için ayda yaklaşık 503 avroluk temel güvenceye sahiptir.
Bu satırlarla, Berlin’de de yaklaşık 500.000 vatandaş geliri alıcısının arkasında en az bir kişinin olduğuna dikkatinizi çekmek istiyorum. Duyguları ve artık bir haysiyeti olan bir kişi. Açıkça artık hiçbir şey yapamayacağımız ve tüketiciler olarak gözetim kapitalizminin hiçbir çıkarına sahip olmadığımız ve artık kullanılabilir olmadığımız için, giderek daha fazla inkar edilen tam da bu insanlık onuru. Yararsız, atılmış, sinir bozucu.
Hatta ilgili medya her yerde bize karşı saldırıyor. Orada parazitler, tembeller, işe yaramazlar veya ekonomik mülteciler olarak karalandık. Tabii ki, neredeyse hiç kimse bu tür insanlarla uğraşmak, hatta onlara ait olmak istemez. Yoksul olarak damgalanma korkusu çok büyük görünüyor. Eğer durum buysa reddedilir çünkü işe yaramaz olmak veya devlet desteğine muhtaç olmak belki de en büyük kusurdur. Sanırım bunu kimseye açıklamama gerek yok.
Görünüşte içgüdüsel olarak, çoğu insan tutarlı davranır. Utanıyorlar, bunalıma giriyorlar, evde kalıyorlar ve kendilerini izole ediyorlar. Bütün kış boyunca çok sık ve çok uzun süre orada otururlar, genellikle ısıtma kapatılır ve televizyonun önündeki ışıklar kapatılır. Zaten başka bir şeye güçleri yetmiyor. Ve onun kışı uzun. Genellikle emeklilik hayatlarının geri kalanında.
Zaman zaman yalnızlıktan kurtulabilmek için sözde Berlin Pass 2022’nin sonuna kadar mevcuttu. Şimdiye kadar etkinliklerde, tiyatroda veya yüzme havuzunda indirim talebinde bulunmak için kendinizi tanıtabiliyordunuz. Bu kart, karşılık gelen yardım bildiriminin sunulmasından sonra vatandaşlık dairesi tarafından basit ve bürokratik olmayan bir şekilde verildi. Ancak salgın sırasında, istisnasız yazılı olarak – kamu trafiği olmadan. Vatandaş gelirine geçerken, idari makam, bu can sıkıcı idari işlemden nihayet tamamen kurtulmak için bu geçici prosedürü açıkça bir şablon olarak aldı.
Berlin Passes yerine elle yapıştırılmış QR kodları
Vatandaşın gelirine geçiş şimdiye kadar bir “geçiş aşamasına” takıldı ve bu da hak sahibi olanları daha fazla bilgisiz bırakıyor. Görünüşe göre, etkilenen insan grubunu bilgilendirmek ve yönetimde gerekli değişiklikleri yapmak için çok az hazırlık süresi vardı. Medyadaki bilgiler yeterli olmalıdır. Vatandaşlık dairesi tarafından orada ilan edilen yeni “yetki belgesi” bile henüz tüm yetkili kişilere ulaşmadı. Ve çalışırlarsa, genellikle ilgili BVG web sitesinde çalışmazlar.
Diğer bir deyişle, temel güvenlik hakkına sahip birçok kişi, ofis personeli tarafından “manuel olarak” QR kodun yapıştırıldığı bir mektup bekliyor. Bu bireysel kod taranmalı ve kimlik kartındaki veriler, yardım kurumundan alınan yardım bildirimi ve bir fotoğrafla birlikte ilgili BVG web sitesine yüklenmelidir. Bunu yapamayan herkes zaten elendi, çünkü şu anda bir VBB müşteri kartı almanın tek yolu bu. 1 Nisan 2023’ten itibaren, bir 1 Nisan Şakası değilse, yazılı bir kağıt yolu da olmalıdır. Daha sonra 1 Nisan’dan itibaren yazılı olarak başvuruda bulunursanız, BVG işleme koyulana kadar geçerli bir “yetki belgesi”nden tamamen yoksun kalırsınız.
Çalışma: Berlin’deki neredeyse her dört çocuktan biri yoksulluk riski altında
Çevrimiçi başvuruların BVG tarafından işlenmesi zaman alır. Böylece beklersiniz ve bu süre zarfında kendinize, BVG’yi – veri koruma kapsamında pek kapsanmayan – böyle bir vekil görev için neyin haklı çıkardığını – neden bunun için seçildiğini ve neden bu görevi üstlenmeye bu kadar istekli olduğunu sorarsınız. Sanki BVG’nin kendisiyle yapacak yeterince işi yokmuş gibi.
Bilindiği gibi, Berlin Vatandaş Kayıt Büroları, 2001’den bu yana (fakir ama seksi) büyük çaplı işten çıkarmalarla tamamen boğulmuş durumda. Belki de bu idari işleme karşı isyan ettiler mi? Bu açık olabilir. Ancak şimdi, bunun yerine tekrar çevirmeleri ve QR kodunun manuel işini yapmaları gerekiyor. Ve bu sadece zaman alır. Önceki kanıtın basit sorunu, büyük bir çabayla sorgulanabilir, resmi ve her şeyden önce tamamen gereksiz bir veri koruma karmaşasına neden oldu.
Sonuç: büyük çabayla kafa karışıklığı
Ancak bu, Berlin yönetimindeki karışıklığın çok tipik bir başka örneğidir. Kimse sorumlu olmak istemez. Kim sonunda yönetimdeki Gordion düğümünü daha da karmaşık hale getirmek yerine kırıyor. Şimdi muhtaç vatandaşlar kendilerini BVG’de meşrulaştırmalı ve hassas verileri ifşa etmeli mi? Evet, Berlin Senatosu’nda ve yetkililerin veri koruma açısından bu savunulamaz ikilemi önceden fark etmesi gereken uzmanlar yok; evet tanımalı ve durmalı mıydı? Ama bürokrasi asla kendini ortadan kaldırmaz, yani hukuk. Ve böylece bürokrasinin kanseri büyümeye ve büyümeye devam ediyor.
Moabit’teki sorumlu veri koruma görevlileriyle yaptığım bir telefon görüşmesinde, pek çok iyi maaşlı çalışanın orada oturup çaresizce ilgili çeşitli makamlardan yanıtlar beklediğini fark ettim. Ve bu, bazı durumlarda yarım yıldan fazla bir süredir böyle olmuştur. İlgili çalışan, BVG’nin bu dosyaya mevcut müdahalesinin hukuka aykırı olduğu yönündeki izlenimimi doğruladı: “En azından kimlik kartındaki isim dışındaki tüm verilerin karartılabilmesini sağladık” bu beyefendi bana bilgi verdi. Bana oldukça çaresiz ve – en azından bu konuda – çok güçsüz göründü.
Bir veya iki yarı zamanlı iş ve hala boş: Berlinli öğrencilerin yoksulluğu
Yönetimimizin temel sorunu tam olarak bu olabilir mi? Çok fazla katılımcı ve katılımcı olmayan kişi, çok fazla net olmayan spesifikasyon ve/veya çok az yetkinlikle bekler ve bekler. İyi ısıtılmış ofislerde beklemek. Ayrıca bir ömür boyu. Ama en azından kalıcı, iyi maaşlı, kalıcı ve feshedilemez bir istihdam ilişkisinde. Bu gün ve yaşta büyük ikramiye.
Etkilenen bir kişi olarak, eski Berlin Geçidi’nin geri dönüşünün yakın olduğundan şüpheleniyor ve diliyorum. Bu muhtemelen en basit çözüm olacaktır. Ama Berlin’deyiz. Basitçe mi? Ama bizimle değil – görünmez olanlarla.
Bu, açık kaynak girişimimizin bir parçası olarak gönderilen bir giriştir. İle açık kaynak Berliner Verlag, serbest yazarlara ve ilgilenen herkese ilgili içeriğe ve profesyonel kalite standartlarına sahip metinler sunma fırsatı verir. Seçilen katkılar yayınlanacak ve onurlandırılacaktır.
Bu gönderi, Creative Commons Lisansı (CC BY-NC-ND 4.0) altında lisanslanmıştır. Yazarın ve Berliner Zeitung’un adının belirtilmesi ve herhangi bir işlemenin hariç tutulması koşuluyla, genel halk tarafından ticari olmayan amaçlarla serbestçe kullanılabilir.