Romeo'nun adı Mikhail Kireyev ve Juliet'in adı Anthea Sudhoff'tur. Ve Verona kuzey İtalya'da değil, Türkiye'de. Daha doğrusu: Ege kıyısındaki İzmir'de. Zaten belli belirsiz şüphelendiğimiz gibi bu, savaş zamanlarında geçen hassas bir Rus-Alman aşk hikayesi. Bu Şubat 2022'den bu yana Doğu Avrupa'da şiddetlenen savaş.
Peki neden Türkiye? Sırf bu savaş, yabancılaşma, vize kısıtlamaları, yeni duvarlar ve dikenli tellerle dolu bu çağda, Ruslarla Almanların hâlâ nispeten kolay ve engellenmeden buluşabileceği az sayıdaki yerden biri olduğu için. Peki orada tam olarak ne oluyordu? Arkasında biraz daha uzun bir hikaye var…
Beş yıl önce, Almanya ve Rusya'dan gençler – Güney Baden'den “Ensemble MIR” (“Mir” veya Мир “Barış” anlamına gelir) ve Rusya'nın Tver kentinden “Gençlik Tiyatrosu PREMIER” bir araya gelerek “Müzik” projesini oluşturdular. Barış için – Mузыка ради MIра“ güçlerini birleştirdi.
Açık kaynak
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Zaten 2019 sonbaharında birlikte performans sergilediler ve Rusya'da (Tver, Moskova) ve Almanya'da (Rheinfelden, Basel, Badenweiler, Freiburg) yaşıyorlar. Rus ve Alman medyası coşkuyla haber yaptı. Korona döneminde bile ortak projelerden vazgeçmediler: “Dünyayı İyileştir” başlığı da dahil olmak üzere üç müzik Habersu sınırların ötesinde çevrimiçi olarak hazırlandı ve kendi YouTube kanallarında yayınlandı. Ve 11 Eylül 2022'de girişim, Berlin'deki Kaiser Wilhelm Anıt Kilisesi'nde “Göttinger Barış Ödülü”ne layık görüldü.
Topluluk, Konfüçyüs'ün “Karanlığa lanet etmektense küçük bir ışık yakmak daha iyidir” sloganına sadık kalarak bunu daha iyi yapıyor: dümdüz Şimdi, savaş sırasında meydan okurcasına devam etti. Çok daha zor koşullar altında da olsa. Gençler, iki ülkeye örnek olsun diye birbirlerini düşman olarak görmeyi reddediyorlar.
“Doğu Avrupa ve Orta Doğu'da dünya yanıyor. Acı ve sefalet milyonlarca insanın günlük yaşamını belirliyor. Basit bir vatandaş olarak, küçük bir kulüp olarak bu korkunç olaya karşı bir şeyler yapabilir misiniz? Yoksa bu anlamsız mı?” “Barış için Müzik – Mузыка ради MIра”nın ilk sorusu buydu. Cevabı: Türkiye'nin Ege kıyısındaki İzmir'de çekilen, Romeo ve Juliet'i çağrıştıran bir Doğu-Batı romantizmi olan ortak bir müzik filmi.
Yapımı
Geçen yıl 28 Ekim Cumartesi akşamı, on iki Alman ve on beş Rus – Basel'den bir uçuştan sonra Ensemble MIR ve Moskova'dan bir uçuştan sonra gençlik tiyatrosu PREMIER – önümüzdeki on gün boyunca müzik filmi projeleri üzerinde birlikte çalışmak üzere İzmir'de buluştu. . Organizatörler, başta İzmir Rotary Kulüpleri ve Rotary 2440. Bölge Barış Komitesi olmak üzere, yerel Türk tarafından önceden çok büyük bir destek almışlardı. Yerel ve iyi bağlantıları olan Rotary üyeleri, en güzel ve uygun çekim yerlerini önerdiler ve gerekli düzenlemelerin yapılmasıyla ilgilendiler. özel ve resmi çekim izinleri. Bu sayede filmdeki sahneler tarihi bir kervansarayda, hareketli bir çarşıda, deniz kenarında güzel bir kayalık yerde, merkez tren istasyonunda ve eski bir gaz fabrikasının arazisinde çekilebildi.
“Ensemble MIR” direktörü Thomas Vogt, “Türk halkı çekimleri merak ve şaşkınlıkla izledi” diyor. Tartışmalar sıklıkla barış projesi hakkında sürekli olarak olumlu ve onaylayıcı geri bildirimlerle sonuçlandı. Örneğin bir gazi örgütünün çalışanları proje konusunda o kadar hevesliydi ki, film ekibine içki ve tatlılar dağıttılar ve tüm oyuncularla fotoğraf çektirmek istediler. Romeo ve Juliet'in veda sahnesi tren istasyonunda çekildiğinde treni bekleyen çevredekiler duygu dolu anlar yaşadı.
Müzikal film her şeyden önce bu veda sahnesiyle başlıyor: Çaresizce ağlayan genç bir kadın platformda bize doğru koşuyor. Kesmek. Bir sonraki sahnede genç bir adam yine platformda çılgınlar gibi tren boyunca koşuyor ve bir şeyler arıyor. Rus erkek ile Alman kadın arasında, savaşın ötesinde kaldıkları on günlük süre boyunca, koro provaları ve sahadaki ortak performans için dans çalışmaları, çarşı ziyaretleri ve sahilde akşam yürüyüşleri arasında gelişen şefkatli aşk. Tarafsız Türkiye'den filmde sadece ima ediliyor. En azından birdenbire sadece romantizm değil, tüm proje bıçak sırtında parlıyor çünkü her iki ülkede de karanlık bir şeyler yaklaşıyor.
Film ilerledikçe belgesel ile kurgu arasındaki sınırlar giderek bulanıklaşıyor. İki Rus-Alman kahraman sadece hüzünlü-güzel 'aşk maceralarını' mı canlandırıyorlar yoksa bu gerçekten oluyor mu? Ya da belki her ikisi de doğrudur?
Tüm bunlar, film için daha önce Ruslar ve Almanlar tarafından yazıp bestelenen, proje katılımcıları tarafından söylenen ve seçilen mekanlarda dansla sahnelenen dört şarkı etrafında toplanıyor.
“Değişim Rüzgârları”ndan “Barış Rüzgârları”na mı?
Krediler “Zamanı seçemeyiz” diyor. “Burada ve şimdi yaşıyoruz. Ve nefrete ve tartışmalara ayıracak vaktimiz yok. Sadece sevgi, dostluk ve barış için. Bunu dünyaya anlatmak için cesur ve güçlü olmalıyız. Dinlenmeye, anlaşılmaya ve desteklenmeye ihtiyacımız var. Ve dünyaya haykırmak istiyoruz: Buradayız! Biz beraberiz. Kendimizi altüst etmiyoruz ve müziğimizin her zaman çalmasına izin veriyoruz. Barış için müzik!”
Film, yeni ve genç bir uluslararası barış hareketinin marşı olma potansiyeline sahip, sonsuz bir döngü içinde kendi bestelediği büyüleyici bir şarkıyla bitiyor:
Barış rüzgarları
Biz hazırız
Yelken açmak
bir gelecek yaratmak
yarının çocukları nerede
hayallere dalmak
barış rüzgarlarında
Perestroyka dönemine ait bir ilahiyi kendiliğinden aklına getiren herkes pekala haklı olabilir.
Küçük bir konser, proje sunumu ve film gösterimi ile filmin galası 17 Mart 2024 tarihinde saat 19.00'da Martinskirche Müllheim'da gerçekleşti. Proje hakkında bilgi “Barış İçin Müzik” ana sayfası. Youtube:
Bu, açık kaynak girişimimizin bir parçası olarak gönderilen bir gönderidir. İle Açık kaynak Berlin yayınevi, serbest yazarlara ve ilgilenen herkese, ilgili içeriğe ve profesyonel kalite standartlarına sahip metinler sunma fırsatı sunuyor. Seçilen katkılar yayınlanacak ve onurlandırılacaktır.
Herhangi bir geri bildiriminiz var mı? Bize yazın! brifing@Haberler
Peki neden Türkiye? Sırf bu savaş, yabancılaşma, vize kısıtlamaları, yeni duvarlar ve dikenli tellerle dolu bu çağda, Ruslarla Almanların hâlâ nispeten kolay ve engellenmeden buluşabileceği az sayıdaki yerden biri olduğu için. Peki orada tam olarak ne oluyordu? Arkasında biraz daha uzun bir hikaye var…
Konfüçyüs
Beş yıl önce, Almanya ve Rusya'dan gençler – Güney Baden'den “Ensemble MIR” (“Mir” veya Мир “Barış” anlamına gelir) ve Rusya'nın Tver kentinden “Gençlik Tiyatrosu PREMIER” bir araya gelerek “Müzik” projesini oluşturdular. Barış için – Mузыка ради MIра“ güçlerini birleştirdi.
Açık kaynak
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Zaten 2019 sonbaharında birlikte performans sergilediler ve Rusya'da (Tver, Moskova) ve Almanya'da (Rheinfelden, Basel, Badenweiler, Freiburg) yaşıyorlar. Rus ve Alman medyası coşkuyla haber yaptı. Korona döneminde bile ortak projelerden vazgeçmediler: “Dünyayı İyileştir” başlığı da dahil olmak üzere üç müzik Habersu sınırların ötesinde çevrimiçi olarak hazırlandı ve kendi YouTube kanallarında yayınlandı. Ve 11 Eylül 2022'de girişim, Berlin'deki Kaiser Wilhelm Anıt Kilisesi'nde “Göttinger Barış Ödülü”ne layık görüldü.
Topluluk, Konfüçyüs'ün “Karanlığa lanet etmektense küçük bir ışık yakmak daha iyidir” sloganına sadık kalarak bunu daha iyi yapıyor: dümdüz Şimdi, savaş sırasında meydan okurcasına devam etti. Çok daha zor koşullar altında da olsa. Gençler, iki ülkeye örnek olsun diye birbirlerini düşman olarak görmeyi reddediyorlar.
“Doğu Avrupa ve Orta Doğu'da dünya yanıyor. Acı ve sefalet milyonlarca insanın günlük yaşamını belirliyor. Basit bir vatandaş olarak, küçük bir kulüp olarak bu korkunç olaya karşı bir şeyler yapabilir misiniz? Yoksa bu anlamsız mı?” “Barış için Müzik – Mузыка ради MIра”nın ilk sorusu buydu. Cevabı: Türkiye'nin Ege kıyısındaki İzmir'de çekilen, Romeo ve Juliet'i çağrıştıran bir Doğu-Batı romantizmi olan ortak bir müzik filmi.
Yapımı
Geçen yıl 28 Ekim Cumartesi akşamı, on iki Alman ve on beş Rus – Basel'den bir uçuştan sonra Ensemble MIR ve Moskova'dan bir uçuştan sonra gençlik tiyatrosu PREMIER – önümüzdeki on gün boyunca müzik filmi projeleri üzerinde birlikte çalışmak üzere İzmir'de buluştu. . Organizatörler, başta İzmir Rotary Kulüpleri ve Rotary 2440. Bölge Barış Komitesi olmak üzere, yerel Türk tarafından önceden çok büyük bir destek almışlardı. Yerel ve iyi bağlantıları olan Rotary üyeleri, en güzel ve uygun çekim yerlerini önerdiler ve gerekli düzenlemelerin yapılmasıyla ilgilendiler. özel ve resmi çekim izinleri. Bu sayede filmdeki sahneler tarihi bir kervansarayda, hareketli bir çarşıda, deniz kenarında güzel bir kayalık yerde, merkez tren istasyonunda ve eski bir gaz fabrikasının arazisinde çekilebildi.
“Ensemble MIR” direktörü Thomas Vogt, “Türk halkı çekimleri merak ve şaşkınlıkla izledi” diyor. Tartışmalar sıklıkla barış projesi hakkında sürekli olarak olumlu ve onaylayıcı geri bildirimlerle sonuçlandı. Örneğin bir gazi örgütünün çalışanları proje konusunda o kadar hevesliydi ki, film ekibine içki ve tatlılar dağıttılar ve tüm oyuncularla fotoğraf çektirmek istediler. Romeo ve Juliet'in veda sahnesi tren istasyonunda çekildiğinde treni bekleyen çevredekiler duygu dolu anlar yaşadı.
Müzikal film her şeyden önce bu veda sahnesiyle başlıyor: Çaresizce ağlayan genç bir kadın platformda bize doğru koşuyor. Kesmek. Bir sonraki sahnede genç bir adam yine platformda çılgınlar gibi tren boyunca koşuyor ve bir şeyler arıyor. Rus erkek ile Alman kadın arasında, savaşın ötesinde kaldıkları on günlük süre boyunca, koro provaları ve sahadaki ortak performans için dans çalışmaları, çarşı ziyaretleri ve sahilde akşam yürüyüşleri arasında gelişen şefkatli aşk. Tarafsız Türkiye'den filmde sadece ima ediliyor. En azından birdenbire sadece romantizm değil, tüm proje bıçak sırtında parlıyor çünkü her iki ülkede de karanlık bir şeyler yaklaşıyor.
Film ilerledikçe belgesel ile kurgu arasındaki sınırlar giderek bulanıklaşıyor. İki Rus-Alman kahraman sadece hüzünlü-güzel 'aşk maceralarını' mı canlandırıyorlar yoksa bu gerçekten oluyor mu? Ya da belki her ikisi de doğrudur?
Tüm bunlar, film için daha önce Ruslar ve Almanlar tarafından yazıp bestelenen, proje katılımcıları tarafından söylenen ve seçilen mekanlarda dansla sahnelenen dört şarkı etrafında toplanıyor.
“Değişim Rüzgârları”ndan “Barış Rüzgârları”na mı?
Krediler “Zamanı seçemeyiz” diyor. “Burada ve şimdi yaşıyoruz. Ve nefrete ve tartışmalara ayıracak vaktimiz yok. Sadece sevgi, dostluk ve barış için. Bunu dünyaya anlatmak için cesur ve güçlü olmalıyız. Dinlenmeye, anlaşılmaya ve desteklenmeye ihtiyacımız var. Ve dünyaya haykırmak istiyoruz: Buradayız! Biz beraberiz. Kendimizi altüst etmiyoruz ve müziğimizin her zaman çalmasına izin veriyoruz. Barış için müzik!”
Film, yeni ve genç bir uluslararası barış hareketinin marşı olma potansiyeline sahip, sonsuz bir döngü içinde kendi bestelediği büyüleyici bir şarkıyla bitiyor:
Barış rüzgarları
Biz hazırız
Yelken açmak
bir gelecek yaratmak
yarının çocukları nerede
hayallere dalmak
barış rüzgarlarında
Perestroyka dönemine ait bir ilahiyi kendiliğinden aklına getiren herkes pekala haklı olabilir.
Küçük bir konser, proje sunumu ve film gösterimi ile filmin galası 17 Mart 2024 tarihinde saat 19.00'da Martinskirche Müllheim'da gerçekleşti. Proje hakkında bilgi “Barış İçin Müzik” ana sayfası. Youtube:
Bu, açık kaynak girişimimizin bir parçası olarak gönderilen bir gönderidir. İle Açık kaynak Berlin yayınevi, serbest yazarlara ve ilgilenen herkese, ilgili içeriğe ve profesyonel kalite standartlarına sahip metinler sunma fırsatı sunuyor. Seçilen katkılar yayınlanacak ve onurlandırılacaktır.
Herhangi bir geri bildiriminiz var mı? Bize yazın! brifing@Haberler