Bir Cuma öğleden sonrası. Dışarısı zaten zifiri karanlık. Peter Veit mutfakta yiyecekleri ayırıyor. Yıllardır Berliner Johanniter’de çalışıyor ve bir süredir evsizlere acil barınma sağlıyor.
Bugün ilk kez gönüllü olarak buradayım. Geçen yıl Johanniter’in Ukrayna’ya yardımında aktif olarak yer aldığım için bir e-posta listesindeyim. Bu akşam gönüllü sıkıntısı olduğundan bir yardım genelgesi yayınlandı ve ben de şimdi burada, Veit’le birlikte mutfakta duruyorum.
Vardiyamın akşam 5’ten akşam 23’e kadar sürmesi gerekiyordu ve kendimi hiçbir zorlukla karşılaşmadan mutfak ekibine atadım. Özellikle de Veit’in beni biraz güneyli bir Almanca diliyle çok dostane bir şekilde karşılaması ve hemen iyi anlaşmamız nedeniyle.
Tam zamanlı çalışan şu anda, bazı sebzeler, meyveli yoğurt, bazı şüpheli durumdaki bazı üzüm blokları ve elmalar da dahil olmak üzere, gelen gıda bağışlarını kontrol ediyor. Ne yazık ki miktar yönetilebilir. Veit genel olarak bağış yapma isteğinin yavaş yavaş azalmasından ve aynı zamanda ihtiyacın artmasından endişe ediyor. Şans eseri pirinç ve makarna, konserve soslarla birlikte kilerde saklanıyor. Daha sonra bir yemek şirketi, haftada birkaç kez yaptığı gibi, arta kalan elle yenen yiyecekleri getirecek. Ama bu yeterli değil.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Bu gece “rotayı yapmamız” gerekiyor. Bu soğuk akşamda, büyük çoğunluğu düzenli müşteri olan 50 ila 100 arası soğuk ve aç müşteri gelebilir. Ayrıca yemek servisinin ardından 80’e yakın kişi tesiste duş alıp uyuyabiliyor.
Rutin ve tempolu
Veit, iki devasa pirinç pişiricisini rutin olarak pirinç ve suyla doldururken, kafasında akşamın menüsünü hazırlıyor. Birkaç saat içinde 100 aç insanın servis tezgahının önünde duracağı ihtimali beni biraz tedirgin ediyor. Öte yandan Veit soğukkanlılığını koruyor. Sorumlu çalışma şekli, misafirlerle ve meslektaşlarıyla olan etkileşimi nedeniyle işini seviyor. Onun pragmatik insan nezaketinin ustası olduğunu, mümkün olan her yerde yardımsever, gerektiğinde kararlı olduğunu daha sonra birkaç kez deneyimleyeceğim.
Şimdi tatlıyı hazırlıyorum, meyveleri ve elmaları yıkıyorum ve her şeyi büyük bir kase meyveli yoğurtla kesiyorum – bir mutfak şaheseri değil. Yine de tatlı daha sonra yoğun talep görecek. Tatlı olan her şey gibi, tezgahta sütün içine cömertçe dökülen şeker gibi.
Veit ve ben mutfakta meşgulken, diğer iki gönüllü olan Elsa ve Pete de geldi. İkisi, akşam trafiğinin yoğun olduğu saatlerde toplu taşıma araçlarını kullanarak bir saatten fazla bir süre burada yolculuk yaptı. Komşu mahalleden buraya sadece birkaç dakikalığına bisikletle geldiğim için, hafta sonu ne kadar zahmetli bir iş sanırım.
Gönüllüler arasında Pete ve Elsa’nın yanı sıra başka gurbetçilerin de olduğunu fark ettim. Şu anda tesisi çalışır hale getiren uluslararası bir güç. Bu aynı zamanda ara sıra gönüllü çalışmalar için işverenleri tarafından ücretli izin verilen gönüllüleri de içerir.
Bir çalışan, Berlin Merkez İstasyonundaki şehir misyonunda evsiz bir kadına kahve veriyor.dpa
Bu arada acil konaklama girişinde misafirlerin girişi hazırlanıyor. Başka bir daimi çalışan olan Karolina bilgisayarın başına oturuyor ve acil konaklama rezervasyon sisteminde oturum açıyor. Orada gelen tüm misafirlere girecek. Daha sonra yaz aylarından tanıdığım festival bilekliklerine benzer, günün renginde bir bileklik alıyorlar. Üzerinde yatağının numarası da yazıyor.
Misafirler kişisel eşyalarını, resepsiyondaki iki güvenlik görevlisinin idare ettiği büyük numaralı kutulara paketliyor. Akşamın ilerleyen saatlerinde dışarıda sigara içmek için tütün gibi kişisel eşyalarınıza ihtiyacınız olursa, kutunuzu teslim etmeniz ve daha sonra her şeyi tekrar içine koymanız gerekir.
Daha sonra geceyi geçiren misafirler yan odaya geçerler ve burada bir örtü, havlu ve lastikli çarşaftan oluşan yatak takımlarını alırlar. Düzenli olarak gelenler yatak takımlarını da depoluyorlar. Yatak odaları iyi ısıtılıyor ve kalın battaniyelere ihtiyacınız yok. Üst kata çıkıp duşlara girip yatmak isteyen herkes güvenlik tarafından kısa süre aranacak. Bu, futbol stadyumunda veya kulübün önünde yaşananlara benzer. Tesiste alkol, diğer uyuşturucular ve silahlar yasaktır. Kuralları çiğneyen herkes evden çıkmak zorunda ve evden yasaklanıyor.
Elsa ile birlikte akşam 7’de doğaçlama tezgahta yemek servisi yapmaya başlıyorum. Pirinç ısıtma küvetlerinde istifleniyor ve ayrıca vejetaryen sosu (konukların çoğu Müslüman) veya et sosu da var. Daha sonra Veit kızarmış patates ve hardal sosunu ekliyor. Tezgahın önünde hızla uzun bir kuyruk oluşuyor ve dolu tabakları hızla birbiri ardına dağıtıyoruz. Kısa süre sonra Pete, diğer gönüllüler tarafından yemek odasından veya bulaşık arabalarından sürekli olarak getirilen mutfaktaki kirli bulaşık dağlarının arasından geçmeye çalışıyor.
Berlin’de evsizlerle karşılaştığınızda genellikle doğrudan bakmazsınız. Yerde oturdukları için onları genellikle yukarıdan göz ucuyla gözlemleme eğilimindesiniz. Bir keresinde bir tişörtün üzerinde “Kalkmasına yardım etmediğiniz sürece asla kimseyi küçümsemeyin” diye okumuştum. Bu söz şimdi aklıma geldi. Çoğu zaman sokakta yaşayan insanlarla göz temasından kaçınırsınız, onların sefaletinin röntgencisi olmak istemezsiniz ya da sadece onlar tarafından konuşulmazsınız.
Sinirlilik ve psikolojik sorunlar
Bu kaçamak stratejiler burada işe yaramıyor. Misafirler uzun bir kuyruk halinde doğrudan yanıma geliyorlar. Göz hizasındayız ve dakikalarca her birinin yüzüne bakıyorum, göz teması kuruyorum, ne istediklerini soruyorum, birkaç cümle paylaşıyorum. Hasarlı yüzler, morluklar, yaralar ve kırmızı damarlı gözler eve çok yakın. Diğer tarafa bakmanın olağan yolu burada işe yaramıyor. Bu şekilde iyi. Ad mı yoksa ad mı kullanmalıyım? Veit buradaki herkesi ismen tanıyor. Kararsızım ve saygısız görünmek istemiyorum.
Açık kaynak
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Akşam yemeğine gelen misafirlerin birçoğunun psikolojik sorunlar yaşadığı ve gergin olduğu açıktır. Veit bana çoğu kişinin yakındaki parkta yaşadığını söyledi. Yine de herkes sabırla sıraya giriyor ve kimse itmiyor. Bulaşık tezgahından tabak ve çatal-bıçağı alıp sıranızı beklersiniz.
Birçok kişi daha sonra kullanılmış tabaklarını toplama arabalarına geri getiriyor, ancak bazıları da onları dikkatsizce yemek odasındaki masanın üzerine bırakıyor. Birçoğu birkaç kez geliyor ve ikinci bir yardım alıyor. Tabaklarını aldıklarında çoğu insan teşekkür ediyor ya da en azından hafifçe gülümsüyor. Kibarlık, kayıtsızlık ve kabalık burada dengeleniyor; tıpkı metrodaki veya yaya bölgesindeki “ortalama nüfus” gibi sanırım. Buradaki insanların stres düzeyinin, özellikle de kış aylarında, muhtemelen önemli ölçüde daha yüksek olması muhtemeldir. Daha uzun konuşmalar genellikle dil engelleri nedeniyle engellenir.
Bir noktada, sürekli dile getirdiği tatlı isteğini yerine getiremediğimizden rahatsız olan uzun boylu bir adam tarafından hakarete uğruyoruz – artık hepsi bu. O akşam bize yönelik patlama bir istisna olmaya devam ediyor. Bazı misafirlerin yiyeceklerini yanlarında götürebilmeleri için Tupperware kapları vardır. Belki artık oldukça dolu olan iki yemek odasına dayanamıyorlar. Artık küçük gruplar orada bir araya gelerek yüksek sesle konuşuyor, bazıları ise yemekten önce ya da cep telefonunun önünde sessizce ve içine kapanık bir şekilde oturuyor.
Konuklar ayrıca koridordaki banklarda hep birlikte oturup hararetli tartışmalar yapıyor, kahkahalar ve şakalar da oluyor. Birçok farklı dil duyuyorsunuz. Konuklar birbirlerini tanıyor ve bazılarının korunaklı, sıcak alandaki topluluktan keyif aldığı açık.
Artık gece vardiyası da gelmiştir. Ertesi sabah uyuyan misafirleri uyandıracak ve onlara kahvaltı hazırlayacak. Sabah 7’de tesisten ayrılmak zorundalar.
Johanniter’ler için acil durumdaki yurtta bir gecelik konaklamaimago
Şimdi akşam saat 22.00’de çoğu insan yurtlara ya da duşlara gidiyor. Barış zemin katta geri döner. Veit, geç gelip yemek dağıtımına gidenleri kibar ama kesin bir dille reddediyor. Acil durumlarda geceleme prosedürleri iyi organize edilmiş ve rutin bir şekilde yürütülüyor gibi görünmektedir; bunun nedeni de kesinlikle net sınırların belirlenmesidir.
İki saatlik yemek hazırlama ve üç saatlik yemek servisi, masaları toplayıp temizlemenin ardından vardiyam bitti. Veda ediyorum, binayı terk ediyorum ve bisikletime biniyorum.Birden bu saatlerin ne kadar yorucu olduğunu fark ediyorum, sadece sürekli hareket nedeniyle değil, her şeyden önce güçlü izlenimler ve yeni bilgilerin miktarı nedeniyle. Şu anda Berlin’deki evsizlerin hayatlarına dair daha önce oldukça bulanık olan resmimi netleştiriyorlar. Hayatınızdan küçük bir parçayı anlamlı bir şekilde vermiş olmak gerçekten güzel bir duygu. Kesinlikle geri döneceğim.
Bu, açık kaynak girişimimizin bir parçası olarak gönderilen bir gönderidir. İle Açık kaynak Berlin yayınevi, serbest yazarlara ve ilgilenen herkese, ilgili içeriğe ve profesyonel kalite standartlarına sahip metinler sunma fırsatı sunuyor. Seçilen katkılar yayınlanacak ve onurlandırılacaktır.
Bu makale Creative Commons Lisansına (CC BY-NC-ND 4.0) tabidir. Yazarın ve Berliner Zeitung’un isminin belirtilmesi ve herhangi bir düzenlemenin hariç tutulması koşuluyla, ticari olmayan amaçlarla kamu tarafından serbestçe kullanılabilir.
Herhangi bir geri bildiriminiz var mı? Bize yazın! brifing@Haberler
Bugün ilk kez gönüllü olarak buradayım. Geçen yıl Johanniter’in Ukrayna’ya yardımında aktif olarak yer aldığım için bir e-posta listesindeyim. Bu akşam gönüllü sıkıntısı olduğundan bir yardım genelgesi yayınlandı ve ben de şimdi burada, Veit’le birlikte mutfakta duruyorum.
Vardiyamın akşam 5’ten akşam 23’e kadar sürmesi gerekiyordu ve kendimi hiçbir zorlukla karşılaşmadan mutfak ekibine atadım. Özellikle de Veit’in beni biraz güneyli bir Almanca diliyle çok dostane bir şekilde karşılaması ve hemen iyi anlaşmamız nedeniyle.
Tam zamanlı çalışan şu anda, bazı sebzeler, meyveli yoğurt, bazı şüpheli durumdaki bazı üzüm blokları ve elmalar da dahil olmak üzere, gelen gıda bağışlarını kontrol ediyor. Ne yazık ki miktar yönetilebilir. Veit genel olarak bağış yapma isteğinin yavaş yavaş azalmasından ve aynı zamanda ihtiyacın artmasından endişe ediyor. Şans eseri pirinç ve makarna, konserve soslarla birlikte kilerde saklanıyor. Daha sonra bir yemek şirketi, haftada birkaç kez yaptığı gibi, arta kalan elle yenen yiyecekleri getirecek. Ama bu yeterli değil.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Bu gece “rotayı yapmamız” gerekiyor. Bu soğuk akşamda, büyük çoğunluğu düzenli müşteri olan 50 ila 100 arası soğuk ve aç müşteri gelebilir. Ayrıca yemek servisinin ardından 80’e yakın kişi tesiste duş alıp uyuyabiliyor.
Rutin ve tempolu
Veit, iki devasa pirinç pişiricisini rutin olarak pirinç ve suyla doldururken, kafasında akşamın menüsünü hazırlıyor. Birkaç saat içinde 100 aç insanın servis tezgahının önünde duracağı ihtimali beni biraz tedirgin ediyor. Öte yandan Veit soğukkanlılığını koruyor. Sorumlu çalışma şekli, misafirlerle ve meslektaşlarıyla olan etkileşimi nedeniyle işini seviyor. Onun pragmatik insan nezaketinin ustası olduğunu, mümkün olan her yerde yardımsever, gerektiğinde kararlı olduğunu daha sonra birkaç kez deneyimleyeceğim.
Şimdi tatlıyı hazırlıyorum, meyveleri ve elmaları yıkıyorum ve her şeyi büyük bir kase meyveli yoğurtla kesiyorum – bir mutfak şaheseri değil. Yine de tatlı daha sonra yoğun talep görecek. Tatlı olan her şey gibi, tezgahta sütün içine cömertçe dökülen şeker gibi.
Veit ve ben mutfakta meşgulken, diğer iki gönüllü olan Elsa ve Pete de geldi. İkisi, akşam trafiğinin yoğun olduğu saatlerde toplu taşıma araçlarını kullanarak bir saatten fazla bir süre burada yolculuk yaptı. Komşu mahalleden buraya sadece birkaç dakikalığına bisikletle geldiğim için, hafta sonu ne kadar zahmetli bir iş sanırım.
Gönüllüler arasında Pete ve Elsa’nın yanı sıra başka gurbetçilerin de olduğunu fark ettim. Şu anda tesisi çalışır hale getiren uluslararası bir güç. Bu aynı zamanda ara sıra gönüllü çalışmalar için işverenleri tarafından ücretli izin verilen gönüllüleri de içerir.
Bir çalışan, Berlin Merkez İstasyonundaki şehir misyonunda evsiz bir kadına kahve veriyor.dpa
Bu arada acil konaklama girişinde misafirlerin girişi hazırlanıyor. Başka bir daimi çalışan olan Karolina bilgisayarın başına oturuyor ve acil konaklama rezervasyon sisteminde oturum açıyor. Orada gelen tüm misafirlere girecek. Daha sonra yaz aylarından tanıdığım festival bilekliklerine benzer, günün renginde bir bileklik alıyorlar. Üzerinde yatağının numarası da yazıyor.
Misafirler kişisel eşyalarını, resepsiyondaki iki güvenlik görevlisinin idare ettiği büyük numaralı kutulara paketliyor. Akşamın ilerleyen saatlerinde dışarıda sigara içmek için tütün gibi kişisel eşyalarınıza ihtiyacınız olursa, kutunuzu teslim etmeniz ve daha sonra her şeyi tekrar içine koymanız gerekir.
Daha sonra geceyi geçiren misafirler yan odaya geçerler ve burada bir örtü, havlu ve lastikli çarşaftan oluşan yatak takımlarını alırlar. Düzenli olarak gelenler yatak takımlarını da depoluyorlar. Yatak odaları iyi ısıtılıyor ve kalın battaniyelere ihtiyacınız yok. Üst kata çıkıp duşlara girip yatmak isteyen herkes güvenlik tarafından kısa süre aranacak. Bu, futbol stadyumunda veya kulübün önünde yaşananlara benzer. Tesiste alkol, diğer uyuşturucular ve silahlar yasaktır. Kuralları çiğneyen herkes evden çıkmak zorunda ve evden yasaklanıyor.
Elsa ile birlikte akşam 7’de doğaçlama tezgahta yemek servisi yapmaya başlıyorum. Pirinç ısıtma küvetlerinde istifleniyor ve ayrıca vejetaryen sosu (konukların çoğu Müslüman) veya et sosu da var. Daha sonra Veit kızarmış patates ve hardal sosunu ekliyor. Tezgahın önünde hızla uzun bir kuyruk oluşuyor ve dolu tabakları hızla birbiri ardına dağıtıyoruz. Kısa süre sonra Pete, diğer gönüllüler tarafından yemek odasından veya bulaşık arabalarından sürekli olarak getirilen mutfaktaki kirli bulaşık dağlarının arasından geçmeye çalışıyor.
Berlin’de evsizlerle karşılaştığınızda genellikle doğrudan bakmazsınız. Yerde oturdukları için onları genellikle yukarıdan göz ucuyla gözlemleme eğilimindesiniz. Bir keresinde bir tişörtün üzerinde “Kalkmasına yardım etmediğiniz sürece asla kimseyi küçümsemeyin” diye okumuştum. Bu söz şimdi aklıma geldi. Çoğu zaman sokakta yaşayan insanlarla göz temasından kaçınırsınız, onların sefaletinin röntgencisi olmak istemezsiniz ya da sadece onlar tarafından konuşulmazsınız.
Sinirlilik ve psikolojik sorunlar
Bu kaçamak stratejiler burada işe yaramıyor. Misafirler uzun bir kuyruk halinde doğrudan yanıma geliyorlar. Göz hizasındayız ve dakikalarca her birinin yüzüne bakıyorum, göz teması kuruyorum, ne istediklerini soruyorum, birkaç cümle paylaşıyorum. Hasarlı yüzler, morluklar, yaralar ve kırmızı damarlı gözler eve çok yakın. Diğer tarafa bakmanın olağan yolu burada işe yaramıyor. Bu şekilde iyi. Ad mı yoksa ad mı kullanmalıyım? Veit buradaki herkesi ismen tanıyor. Kararsızım ve saygısız görünmek istemiyorum.
Açık kaynak
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Akşam yemeğine gelen misafirlerin birçoğunun psikolojik sorunlar yaşadığı ve gergin olduğu açıktır. Veit bana çoğu kişinin yakındaki parkta yaşadığını söyledi. Yine de herkes sabırla sıraya giriyor ve kimse itmiyor. Bulaşık tezgahından tabak ve çatal-bıçağı alıp sıranızı beklersiniz.
Birçok kişi daha sonra kullanılmış tabaklarını toplama arabalarına geri getiriyor, ancak bazıları da onları dikkatsizce yemek odasındaki masanın üzerine bırakıyor. Birçoğu birkaç kez geliyor ve ikinci bir yardım alıyor. Tabaklarını aldıklarında çoğu insan teşekkür ediyor ya da en azından hafifçe gülümsüyor. Kibarlık, kayıtsızlık ve kabalık burada dengeleniyor; tıpkı metrodaki veya yaya bölgesindeki “ortalama nüfus” gibi sanırım. Buradaki insanların stres düzeyinin, özellikle de kış aylarında, muhtemelen önemli ölçüde daha yüksek olması muhtemeldir. Daha uzun konuşmalar genellikle dil engelleri nedeniyle engellenir.
Bir noktada, sürekli dile getirdiği tatlı isteğini yerine getiremediğimizden rahatsız olan uzun boylu bir adam tarafından hakarete uğruyoruz – artık hepsi bu. O akşam bize yönelik patlama bir istisna olmaya devam ediyor. Bazı misafirlerin yiyeceklerini yanlarında götürebilmeleri için Tupperware kapları vardır. Belki artık oldukça dolu olan iki yemek odasına dayanamıyorlar. Artık küçük gruplar orada bir araya gelerek yüksek sesle konuşuyor, bazıları ise yemekten önce ya da cep telefonunun önünde sessizce ve içine kapanık bir şekilde oturuyor.
Konuklar ayrıca koridordaki banklarda hep birlikte oturup hararetli tartışmalar yapıyor, kahkahalar ve şakalar da oluyor. Birçok farklı dil duyuyorsunuz. Konuklar birbirlerini tanıyor ve bazılarının korunaklı, sıcak alandaki topluluktan keyif aldığı açık.
Artık gece vardiyası da gelmiştir. Ertesi sabah uyuyan misafirleri uyandıracak ve onlara kahvaltı hazırlayacak. Sabah 7’de tesisten ayrılmak zorundalar.
Johanniter’ler için acil durumdaki yurtta bir gecelik konaklamaimago
Şimdi akşam saat 22.00’de çoğu insan yurtlara ya da duşlara gidiyor. Barış zemin katta geri döner. Veit, geç gelip yemek dağıtımına gidenleri kibar ama kesin bir dille reddediyor. Acil durumlarda geceleme prosedürleri iyi organize edilmiş ve rutin bir şekilde yürütülüyor gibi görünmektedir; bunun nedeni de kesinlikle net sınırların belirlenmesidir.
İki saatlik yemek hazırlama ve üç saatlik yemek servisi, masaları toplayıp temizlemenin ardından vardiyam bitti. Veda ediyorum, binayı terk ediyorum ve bisikletime biniyorum.Birden bu saatlerin ne kadar yorucu olduğunu fark ediyorum, sadece sürekli hareket nedeniyle değil, her şeyden önce güçlü izlenimler ve yeni bilgilerin miktarı nedeniyle. Şu anda Berlin’deki evsizlerin hayatlarına dair daha önce oldukça bulanık olan resmimi netleştiriyorlar. Hayatınızdan küçük bir parçayı anlamlı bir şekilde vermiş olmak gerçekten güzel bir duygu. Kesinlikle geri döneceğim.
Bu, açık kaynak girişimimizin bir parçası olarak gönderilen bir gönderidir. İle Açık kaynak Berlin yayınevi, serbest yazarlara ve ilgilenen herkese, ilgili içeriğe ve profesyonel kalite standartlarına sahip metinler sunma fırsatı sunuyor. Seçilen katkılar yayınlanacak ve onurlandırılacaktır.
Bu makale Creative Commons Lisansına (CC BY-NC-ND 4.0) tabidir. Yazarın ve Berliner Zeitung’un isminin belirtilmesi ve herhangi bir düzenlemenin hariç tutulması koşuluyla, ticari olmayan amaçlarla kamu tarafından serbestçe kullanılabilir.
Herhangi bir geri bildiriminiz var mı? Bize yazın! brifing@Haberler