“Anneme ‘Bil bakalım ne oldu?’ 23 yıl sonra nihayet Lübnanlı oynayacağım’” diyor. “Ve ‘Dur tahmin edeyim, o bir suçlu’ diyor. Ona aslında iyi biri olduğunu söyledim. Arap halkının resmedilme biçimine her zaman kızmıştır.”

Theo Rossi, Bavel’deki humus masabacha hakkında “Humus inanılmaz,” diyor.

(Jason Armond / Haberler)

Aubrey Plaza’nın canlandırdığı Emily’ye kredi kartı dolandırıcılığının nasıl yapılacağını öğretmesine rağmen Youcef iyi bir adam. Ve film, Youcef Emily’yi annesiyle tanıştırmak için eve götürdüğünde, filizlenen iki suçluyu daha da fazla desteklemek için aile yemeği merkezli bir sahneyi özellikle kullanıyor.

“Yemek herkesi bir araya getiren şeydir” diyor. Rossi, akşam yemeklerinin sık sık yendiği New York’ta Lübnanlı, Suriyeli, İspanyol ve İtalyan bir aileden geliyor. “Hayatında birlikte olduğun ama birlikte yemek yemediğin birçok insan var ama onlarla yemek yerken farklı bir şeyler oluyor. Neredeyse ilişkiyi başka bir seviyeye taşıyormuşsunuz gibi” diyor.

Rossi için yemek, kendisini bir karaktere kaptırmanın birçok yolundan biri olan başka bir hayata açılan bir kapıdır. Bir role hazırlanmak için karakterinin gelir düzeyini, nerede büyüdüklerini, gelişim yıllarında ne tür şeylerle ilgilendiklerini ve ne yediklerini inceler.

Rossi, “Suçlu Emily”yi çekerken, Glendale’de Americana at Brand alışveriş merkezinin yakınındaki bir apartman dairesinde yaşıyordu. Lübnan Ermeni restoranlarının yoğun olduğu bir bölge.

“Youcef ne yer?” diyor. “Şu anda yediğimiz her şey, çekim yaptığım süre boyunca neredeyse sahip olduğum şey buydu. Bol zeytin, humus, tabouleh, pide vardı. Sadece yaptığım şeyle bağlantılı hissetmek için.

Bavel’de ondan önce, humus masabacha, zeytin, tabouleh, tahinli karnabahar ve istiridye mantar kebabı dahil olmak üzere vejetaryen yemeklerin bir yelpazesi (sunucumuz vegan veya vejeteryan yapılabilecek yemekleri mutlu bir şekilde işaretledi). Rossi, son birkaç on yıldır çoğunlukla bitki bazlı bir diyet yedi, ancak isterse veya bir rol için ekstra proteine ​​ihtiyaç duyarsa yumurtaları tanıtacak. Bavel’deki pidenin içinde yumurta var ve o bugün yumurta yiyor.

Bir parça kavrulmuş karnabaharı uçuk sarı bir tahin kabının içine batırıyor.

“Vay canına,” diyor. “Hepinizin buna katılması gerekiyor.”

Aktör Theo Rossi, Orta Doğu restoranının Los Angeles’ta gezinmesinden önce bir portre için poz veriyor.

(Jason Armond / Haberler)

Önündeki masa tam anlamıyla bir ziyafet ve günlük diyetinden köklü bir değişiklik. Rossi, diyeti ve günlük rutini de dahil olmak üzere birçok şeye takıntılı ve her gün aynı şeyin bazı çeşitlerini yiyor. Karısı ve iki oğluyla birlikte Austin, Teksas’ta bir çiftlikte yaşıyor ve her güne ahır tezgahlarını temizleyerek ve beş ila sekiz mil koşarak başlıyor. Daha sonra iki fincan sade kahve içiyor; badem ezmeli iki parça Ezekiel ekmeği ile birlikte; biraz ahududu, yaban mersini, çilek ve böğürtlen; Bir elma; ve her şeyin üzerine tarçın serpilir. Sonra biraz kavun var. Yumurta yiyorsa (12 tavuğu var ve çiftlikte hiç kıtlık olmuyor), biraz yumurta yiyor. Öğlen atıştırmalığı bir avuç çiğ fındıktır. Akşam yemeğinde bahçesinde yetişen sıcacık pide, humus ve buharda pişmiş sebzeler. Ve eğer cuma ise, pizza gecesi.

“İçinde bulunduğum bu iş çok tuhaf, çılgınca ve öngörülemez olduğu için bu beni bu kadar tuhaf bir şekilde rahatlatıyor,” diyor. “Olabildiğince rutin ve normal şeyler yapmaya çalışıyorum.”

Bavel’de yemeğini hızlı ve coşkulu bir şekilde yiyor, kendisine sumak salata sosuna atılmış ve doğranmış sebze ve otlarla süslenmiş büyük kaşık dolusu tabule servis ediyor. Bir ara karnabaharın yanında gelen tahini içeceğim diyor ve az da olsa içiyor. Sumakla benekli ve Meyer limonuyla tatlandırılmış mantar kebabını dikkatlice incelemek için duraklıyor.

Bir ısırık almadan önce “Ben biraz mikologum ve çiftlikte mantar yetiştiriyorum” diyor. “Sadece her şeyi daha iyi hale getiriyorlar.”

“Aman Tanrım…” dedi ve masadaki herkese işaret etti. “Mantarı yedin mi?”

Birkaç saniye içinde siparişin yarısını yemeye devam ediyor.

“Muhtemelen yavaşlamalıyım ama burası çok özel.”

18:47 Açık Susam

Los Angeles’taki Beverly Bulvarı’ndaki bir Lübnan restoranı olan Open Susam’da Rossi, menüde üzüm yapraklarını görünce rahatlar.

“Yaprak diyen var, dolma diyen var” diyor. “Adına ne dersen de, o en iyi yemek.”

New York’ta ailesiyle birlikte yediği yemekleri hatırlatan yiyecekler sipariş ediyor: falafel, loubieh ve tabii ki asma yaprağı.

Rossi, 2000’lerin başında Los Angeles’a ilk taşındığında, Sunset Boulevard’daki Saddle Ranch ve Hollywood’daki Miyagi’s gibi yerlerde barmen, barmen ve sunucu olarak çalışarak oyunculuk işleri arasında kendini destekledi.

“Şimdiye kadarki en iyi garson olduğumu söyleyebilirim” diyor. “Bunu yapmayı çok sevdim.”

Aktör Theo Rossi, Open Susam’da mezelere giriyor.

(Jason Armond / Haberler)

O zamanlar Los Angeles’ta bile pek fazla seçenek olmamasına rağmen, zaten çoğunlukla vegandı. Whole Foods’taki salata barını sık sık ziyaret eder, sayısız kahverengi kutuyu üzüm yaprağı ve humusla doldururdu. Eagle Rock’ta yaşarken, haftada belki beş kez Café Four’da yemek yerdi.

İkinci akşam yemeğimiz geldiğinde, “Böyle bir ton yiyeceğe erişimim yoktu,” diyor.

Loubieh’deki yeşil fasulyeler domateslere dönüşür, o kadar yumuşaktırlar ki neredeyse sürülebilirler. Rossi asma yaprakları masaya düşer düşmez uzanıyor.

“Bunlar hemen hemen mükemmel yiyecekler” diyor. “Doku, çok rahatlatıcı. Çocukken bunlardan çok yedim.” Gözünü kırpmadan bir tane daha yer, ardından falafel’i dener.

“İnsanlar bunları gerçekten mahvedebilir,” diyor orta ısırık. “Sonunda tahine gerçekten ihtiyacın oluyor, ama bunun için ona ihtiyacım bile yok.”

Falafel damağı yakıyor ama yine de çiğnemeye devam ediyor, leblebi püresinin ve kıtır kıtır kabuğun tadını çıkarıyor.

“Bunlarda tamamen vahşileşiyoruz” diyor. “Benimkini bal porsuğu gibi parçaladım.”

20:02 Sunnin Lübnan Kafe

Aktör Theo Rossi, Los Angeles’ta Orta Doğu restoranı gezinirken Sunnin Lübnan Mutfağı’nda bir ziyafetin tadını çıkarıyor.

(Jason Armond / Haberler)

Rossi, kapıdan girerken Sunnin Lübnan Kafe sahibi Nicole Chammaa’yı sıcak bir “kayf haliki” ile karşılıyor. Bu, Chammaa’yı Rossi’yi kalabalık restoranın arka köşesindeki bir masaya götürürken bir Arapça telaşına sokar. İkili, bir dakikalığına Arapça sohbet ettikten sonra Chammaa ayağa fırlayıp elini göğsüne koydu, gözle görülür bir şekilde dehşete kapılmıştı.

“Süt yemiyor musun?” diyor. “Nasıl peynir yemezsin? Peyniri seviyorum. Önemli değil. Sana bazı şeyler getireceğim.”

Rossi uzaklaşırken gülüyor.

“Bana annemi çok hatırlatıyor” diyor. “Tamamen peşin. Benim Arapça bir kelime söylediğimi duyar ve senin tüm hayatını bilmesi gerekir. Sadece o yol var. Bayıldım.”

Rossi, Lübnan’daki aile üyelerine ve arkadaşlarına “Emily the Criminal”de Youcef olarak konuştuğu Arapça konusunda danıştı ve onlara senaryoyu okuduklarını kaydetmelerini sağladı. Telaffuzu ve çekimleri doğru yapmaya çalışarak günlerce dinledi.

Dakikalar içinde yemek alayı başlar. Görünüşe göre Chammaa, Rossi’nin yemesi için bol bol bulmuş. Bir tabak yaprak sarma, kaseler dolusu humus ve babaganuş, baharatlı patates, sarımsaklı sos, falafel, kızarmış karnabahar, tahinli ramekinler ve bir sepet ılık pide. Chammaa ve erkek kardeşi, akşam yemeğini denetlemek için Rossi’nin yanındaki kabine yerleşiyor.

Yaprak sarma, babaganuş, baharatlı patates, sarımsak sosu, falafel ve kızarmış karnabaharın da dahil olduğu bir Lübnan ziyafetinin parçası olan Sunnin’deki humus.

(Jason Armond / Haberler)

Chammaa, “Falafel’i sebzelerle birlikte pide ekmeğine koymayı seviyorum” diyerek bizi de aynısını yapmaya yönlendiriyor.

“Babaganuşumu denedin mi? Bu en iyisi.”

Rossi masayı inceleyerek, “Bununla tamamen canlandım,” diyor. “Otantik ve çok tanıdık geliyor.”

Asma yapraklarındaki yumuşaklığa ve baharata hayran kalıyor, ardından humusa geçiyor.

“Bu doku” diyor. “Orada bazı ilginç olanlar var. Çikolatalı humus bile bulabildiğini biliyorum ama bu bana göre değil. Ben bir gelenekçiyim. Sadece bunu yapmana gerek yokmuş gibi geliyor.”

Yavaşlıyor ama Chammaa’nın izlediğinin fazlasıyla farkında. Onun ısrarı üzerine bir top falafel dener.

“Bir tat bombası gibi” diyor. “O kadar iyi ki seni kızdırıyor.”

Bu onların ilk karşılaşmaları olmasına rağmen, Chammaa gülüyor ve Rossi’ye yıllardır arkadaşmışçasına sarılıyor.

“Bunun son durağımız olmasına sevindim,” diyor. “Evde gibi hissettiriyor.”

Theo Rossi, New York’ta Lübnanlı, Suriyeli, İspanyol ve İtalyan büyük bir ailede büyüdü. Büyük akşam yemekleri tanıdık bir bölgedir.

(Jason Armond / Haberler)