Ortaokul sınıfımda düz tereyağı yiyen bir çocuk vardı. Bir zincir restoranda bir sepet ekmekle aldığınıza benzer, yemek kovasından altın folyoya sarılı kareler çıkardığını hatırlıyorum. Onları atıştırmalık olarak yerdi. Normandiya tereyağını ilk denediğimde – gerçekten iyi şeyler – o çocuğu ve onun öğleden sonra tereyağlı atıştırmalığını düşündüm. Belki bir şeyin peşindeydi. Aşağıdakiler, bol miktarda iyi, kremsi, […]