Kibrit kutusu gün batımı gibi parladı, yaldızlı kapağı ışığı yakaladı. Mum ışığı – ya da belki bir sigara – vaadi, adını taşıyan göz alıcı uğrakla tamamen uyumluydu.

Bir zamanlar Küçük Tokyo’nun en büyük restoranı olan Japon restoranı Kawafuku’dan bir kalıntıydı.

Belirli bir dönemin Angelenos’u için Kawafuku, gösterişli sahibi Tokijiro Nakashima tarafından kurulan L şeklindeki küçük bir barda suşiyi ilk denedikleri yerdi. Bunu, 1960’ların ortalarında, ortağı Harry Wolff Jr.’dan Los Angeles’ta suşi ithal etme fikrini alan gıda ithalatçısı Noritoshi Kanai’nin teşvikiyle yapmıştı.

Kanai ve Wolff, Japon restoranlarının suşi servisi yapmaya ikna edilmesi durumunda, mutfağı desteklemek için – yılan balığı, wasabi ve diğerleri – kazançlı bir tedarik zinciri kurulabileceğine inanıyorlardı. Ve Kanai gözünü, o zamana kadar çoğunlukla Batı damak tadına uygun yemekleriyle tanınan Kawafuku’ya dikti. Nakashima kabul ettiğinde – onu ikna etmek altı ay sürdü, dedi Kanai, 2015’te Haberler ile yaptığı bir röportajda – Suşi mutfak merakından ana akım Los Angeles teklifine kadar normları yıkan yolculuğuna başladı.

Japon kültür dergisi Tokyo Journal’ın genel yayın yönetmeni Anthony Al-Jamie, Kanai’nin “Kawafuku’dan daha iyi bir restoran seçemeyeceğini” söyledi.

“Yeni bir Japon yemeği konseptini denemek için, halihazırda kaliteli Japon yemekleriyle ün yapmış bir yerden daha iyi bir yer var mı?” dedi.

Kawafuku, 20. yüzyılın başında Japonya İmparatorluk Sarayı’nda şef olan Takichi Kato tarafından kuruldu. Bir torun olan Becky Applegate, bu rolde düzenli olarak yüzlerce insan için yemek pişirdiğini söyledi.

“Bir samuray şefi” olarak “Tanınmaya başladı” dedi.

Applegate’e göre Kato, 1905’te sona eren Rus-Japon Savaşı sırasında Japonya ordusunda görev yaptıktan sonra ABD’ye geldi. İlk olarak, 1913’te karısı Hana ile evlendiği San Francisco’ya yerleşti. Los Angeles’a taşındılar. yaklaşık beş yıl sonra, dedi Applegate.

Kato’nun göçünün ve nihai olarak Kawafuku’yu kurmasının ayrıntıları, aile irfanıyla örtülüdür. Applegate, Kato’nun belirli bir nedenle Amerika’ya gönderilmiş olabileceğini söyledi.

“Kocam, büyükbabamın restoranı açarken yardım almış olabileceği alışılmadık bağlantıları olduğunu teorileştiriyor” dedi. “Ona bir yer açması tavsiye edilmiş olabilir… [Japanese VIPs] oraya vardıklarında yemek için. Ve imparatorla profesyonel geçmişi ve diğer her şeyi nedeniyle, zengin bir ortamın ihtiyaçlarını karşılıyordu.”

Çoğu hesaba göre, Weller, Los Angeles ve 1. caddelerle sınırlanan üçgen bir parsel üzerinde yer alan Kawafuku, 1923’te açıldı. Restoran kısa sürede halkın gözdesi haline geldi. Kato’nun bir diğer torunu Takako Osumi, sahneli ziyafet salonlarına sahip olduğunu ve düğünlere ev sahipliği yapmasıyla tanındığını söyledi.

Resmi mutfak ucuza gelmedi.

Applegate, “Düğününüzü Kawafuku’da yaptıysanız, en iyisiydi,” dedi. “İnsanlardan hikayeler duydum ve ‘Biliyorsun, düğününü orada yaptı ve babası bundan sonra çok meteliksiz kaldı’ dediler.”

Kato ve lokantası o kadar ünlüydü ki, Japon Prensi ve Prenses Kaya 1934’te Los Angeles’ta bir tura çıktıklarında, restoran işletmecisi, film patronu Louis B. Mayer tarafından Ambassador Hotel’de kraliyet ailesi için bir ziyafet düzenlemesi için görevlendirildi, Applegate söyledi.

Görkemli ortamı ve belki de Kato’nun güçlü bağları nedeniyle Kawafuku, Japonya’dan ileri gelenleri cezbetti. 2. Dünya Savaşı’ndan önce orada yemek yiyenler arasında Japonya Ticaret Birliği üyeleri de vardı. ve Times’ın haberine göre, Japon emperyal filosunun eski bir komutanı. Ancak Kawafuku’nun diğer ziyaretçilerinden bazıları ABD hükümetinin dikkatini çekti.

Temsilciler Meclisi’nin Amerikan Karşıtı Faaliyetler Komitesi’nin II. Devlet.”

Raporda, dernek üyelerinin “Japonya’nın savaş sandığına katkılarında cömert” oldukları ve “Japon Hükümeti için casusluk faaliyetleri” yürüttükleri belirtildi. Takechi Kato’yu grubun LA şubesinin bir üyesi olarak listeledi – ve bu Takichi Kato olabilir.

Applegate, “Onun bu derneğe ait olması hiç de zor değil” dedi. “Pek çok insan tanıyordu. Daha yukarı bağlantıları vardı. Restoranına gelirlerdi.

Applegate, bir keresinde bir teyzenin Kato hakkında bir Japon gazete makalesini tercüme ettiğini ve Kato’nun İkinci Dünya Savaşı’ndan önce Japon “deniz istihbaratının Kawafuku’ya geldiğini” söylediğini söyledi.

Ayrıca, ailesinin birkaç yıl önce bir kopyasını aldığı FBI dosyasının büyükbabasıyla ilgili kısmi bir transkripsiyonunu da paylaştı. 1941’de Pearl Harbor saldırısından birkaç hafta öncesine ait olan belge, Kato’nun hedefleri arasında “Japon deniz kuvvetlerinin gelişimine katkı sağlamak” olan Japon Donanma Birliği’nin bir üyesi olduğunu söylüyordu.

Osumi, Pearl Harbor’dan sonra Kato’nun tutuklandığını söyledi. Savaş sırasında hapsedildi ve faaliyetleriyle ilgili şüpheler nedeniyle Applegate, “yüksek güvenlikli kamplarda” peripatetik bir varoluşa katlanmak zorunda kaldığını söyledi.

Applegate, “İmparatorla olan bağlantıları nedeniyle onu başka yerlere taşıdılar,” dedi.

Kawafuku 1946’da yeniden açıldığında, Nakashima dümendeydi.

Applegate’e göre, büyükanne ve büyükbabası, kısmen Kato’nun sağlık sorunları nedeniyle, savaştan önce Kawafuku’nun “mülkiyetini Nakashima’ya devretme” sürecindeydi. Ancak çatışma bu çabayı engellemişti. Savaş bittikten sonra Nakashima restoranı yeniden açtı, dedi. Kato altı yıl sonra öldü. 69 yaşındaydı.

Nakashima’da, Kawafuku’nun Stetson şapkası ve yılan derisi çizmeler giyen, Cadillac’ları süren – pembe olan da dahil – ve Hollywood Park’ta midillilere bahse girmeyi seven renkli bir yeni sahibi vardı.

Torun Derek Arita, ince bıyıklı uzun boylu bir adam olan Nakashima’nın gittiği her yerde yanında bir koruması olduğunu hatırlıyor. Arita onu “genç kas” olarak tanımladı.

“Büyükbabamın Japon mafya bağlantıları olduğu hakkında her zaman konuşulurdu,” dedi ve ailesinin bundan bir olasılık olarak bahsettiğini ancak hiçbir zaman ayrıntı vermediğini açıkladı. “Aslında mafya içinde miydi? Bilmiyoruz.”

Nakashima ayrıca II. Dünya Savaşı sırasında hapsedildi. Torunu Christina Hara, ailesinin bölündüğünü ve çeşitli gözaltı kamplarına gönderildiğini söyledi. Wyoming’de hapsedildiğinde çocuk olan Hara, “Bu konuda hiç konuşmadı” dedi. (Hara Aralık ayında öldü; 84 yaşındaydı.)

Nakashima altında, Kawafuku bir makyaj geçirdi. Los Angeles Mirror muhabiri de dahil olmak üzere müşteriler dekora hayran kaldı. Gazete 1954’te “Bakışlarınız el oyması ahşap paneller, kağıt mendil bambu çekme perdeler ve ince Japon dokunuşuyla yapılmış sanat eserlerini alıyor” dedi.

Lake ahşap ve sahte çatıya sahip suşi bar, 1965 civarında Kawafuku’nun ikinci katına kuruldu.

“El yapımı yapacaklardı Suşidedi Hara. “Neredeyse o pirince masaj yapacaklardı. O tat olmasaydı servis etmezlerdi” dedi. “Suşi çok iyiydi. … Her zaman meşguldü.”

Nakashima 1969’da öldü ve Hara’nın annesi operasyonları devraldı. 1976’da Kawafuku, Gardena’ya taşındı. Ama kendi seçimim değildi. Restoran, orada inşa edilmesi planlanan büyük bir projeye yer açmak için Küçük Tokyo’daki evinden ayrılmak zorunda kalmıştı: New Otani Hotel. Little Tokyo merkezli Japon Amerikan gazetesi Rafu Shimpo’da 1975’ten bir haber, Kawafuku’nun bulunduğu binanın LA’nın Toplum Yeniden Geliştirme Ajansına ait olduğunu ve 30 milyon dolarlık otel projesinin bir parçası olarak yıkılacağını söyledi.

Geliştirmeye yer açmak için birkaç başka işletme kaldırıldı. Rafu Shimpo’da uzun süredir yazarlık yapan Ellen Endo, “Tüm toplulukta çok fazla kargaşa vardı” dedi. Ve Kawafuku’nun kaybı özellikle üzücüydü.

“Büyük bir anlaşma olarak görüldü çünkü Küçük Tokyo için büyük bir restorandı” dedi.

Times tartışmayı da haber yaptı. Bir makalede aktivistler, geliştiricileri “emperyalist toprak gaspçıları” olarak etiketlediler.

Bir zamanlar Kawafuku’ya ev sahipliği yapan mülkte artık bir gastropub bulunmaktadır.

Gardena’da, Kawafuku için durum aynı değildi, dedi Hara, “Popülerdi ama Los Angeles kadar değil” Restoran 1989’da kapandı ve o zamana kadar Nakashima’nın torunları burayı artık işletmedi.

Ancak nereye bakacağınızı biliyorsanız, Kawafuku’nun en parlak döneminden Little Tokyo’daki izlerini hala bulabilirsiniz: EBay. Koleksiyonerler, kibrit kutuları ve menüler dahil olmak üzere restorandan efemera satın almak ve satmak için çevrimiçi pazarı kullanır.

Applegate, Kawafuku kibrit kutusu gibi öğelerle karşılaştığında, mutlaka adresi ve telefon numarasını kontrol edecektir. Ve Applegate, bunun büyükanne ve büyükbabasının döneminden kalma bir şey olduğunu anladığında “neşeyle dolu” hissediyor.

Hatıralar onu çocukluğuna geri götürür.

Applegate, bir zamanlar ailesinin lokantasının bulunduğu mahallede büyükannesine yürüyüşlerde eşlik ettiğinde başına gelen tuhaf bir şeyi hatırlıyor.

Bu, Katos’un Kawafuku’da başardıklarını onaylar gibi görünen yoldan geçenlerin bir hareketiydi.

Applegate, “Büyükannem ve daha derin bir yay yapan insanlarla Küçük Tokyo’da yürüdüğümü hatırlıyorum,” dedi. “Ne kadar derin eğilirlerse, sana o kadar çok saygı duyarlar.”

Hiçbir zaman karşılıklı konuşma olmadı.

Ancak Applegate, “Bunun oradan gelmesi gerektiğini biliyorum” dedi.

Times araştırmacısı Scott Wilson bu rapora katkıda bulundu.