Jon Shook ve Vinny Dotolo’nun sahibi olduğu, Fairfax, Beverly Hills ve View Park-Windsor Hills’de bulunan popüler bir İtalyan Amerikan restoranı olan Jon & Vinny’s’in eski sunucuları tarafından 20 Haziran’da Los Angeles Yüksek Mahkemesinde toplu dava açıldı. Jon & Vinny’s’in sahibi olan Joint Venture Restaurant Group Inc. aleyhine açılan dava, şirketin sunucu ipuçlarını reddettiğini ve bunun da %18’lik bir hizmet ücretiyle ilgili lokanta kafa karışıklığı nedeniyle eve götürme ücretinde bir azalmaya yol açtığını iddia ediyor.

Haberler, Food personeli muhabiri Cindy Carcamo’nun davayı ayrıntılarıyla anlatan bir makalesini yayınladıktan sonra, LA restoranlarında olağan hale gelen bahşiş ve servis ücretlerini tartışan bir çağrıya 100’den fazla okuyucu yanıt verdi. İşte söylemek zorunda oldukları şey buydu. (Cevaplar uzunluk ve netlik için düzenlendi.)

“Hizmet ücretleri (misafirperverlik veya rahatlık ücretleri gibi) çok aldatıcı ve iğrenç. Tüm çalışanlar adil bir ücret almalı ve bu, müşterinin ödemesi gereken fiyata dahil edilmelidir. Memleketim Almanya’da müşteriler her zaman menüdeki fiyatı öderler. Bahşişler, vergiler ve diğer tüm ücretler her zaman dahildir. Böylece kişi tam olarak ne bekleyeceğini bilir – ve çalışanlar da bilir.”
—Peter M. Graf

“Restoran sahipleri, çalışanlarına asgari ücret ödemeli ve belirli bir gece çalışan tüm saatlik çalışanlar (evin önü ve arkası) için hizmet ücretleri, farklı pozisyonlara verilen farklı puanlarla bahşiş havuzu gibi ele alınmalıdır. Bu nedenle, bir Cuma gecesi çalıştıysanız, tüm hizmet ücreti sizden [that] gece çalışan personele giderdi [that] gece – tıpkı bir bahşiş havuzu gibi. Yönetim kadrosuna veya pazardan ürün satın alan kişilere, çalışan ücretlerine, bakım veya diğer masraflara gitmemelidir. Müşterilerin isterlerse bunun üzerine bahşiş vermelerine izin verilmeli ve bu, hizmet bedeli ile aynı şekilde dağıtılacaktır. Özetle asgari ücret + hizmet bedeli (havuz) + ek bahşiş (havuz).”
—Adham Taman

“’Servis ücretinin’ aldatıcı olduğunu düşünüyorum. Bu restoran sahipleri, menüdeki fiyatlara iş yapma maliyetlerini dahil etmelidir. Neden işletme maliyetlerini bu şekilde ek olarak sübvanse etmem gerekiyor? Bunu neden yaptıklarına dair açıklamalarına inanmıyorum. Gelecekte, buna başvuran restoranlara patronluk taslamayacağım. Ben de bahşiş verme uygulamasını sevmiyorum, ancak işveren ve çalışanların kabul ettiği şey buysa, en azından şeffaf ve kural dışı.
—Mark Tulowitzky

“Beverly Hills lokasyonunda yemek yedik ve çeke baktığımızda %18’lik ‘hizmet ücretinin’ bahşiş karşılığı olup olmadığını tartıştık. Garsonumuza gitmesi gerektiğine karar verdik ve ayrı bir bahşiş eklemedik, ancak bununla ilgili bir şey beni rahatsız etti, bu yüzden ayrılırken garsonumuza yaklaştım ve bu hizmetin ona gidip gitmediğini sordum. Ondan saatte 2 dolar aldıklarını söyledi. Ben de masaya geri döndüm ve bir nakit bahşiş ekledim. Garson sorduğum için teşekkür etti. Şu anda, faturadaki% 18 ile ilgili bir dil yok. Hizmet ücreti nedeniyle bahşiş gerekmediğini düşünen muhtemelen yalnız değiliz.

“Sadece garsonların değil, deneyime dahil olan herkesin tazmin edilmesi gerektiği fikrine katılıyorum. Ancak restoranın %18’in nereye gittiğini tam olarak paylaşmadığı göz önüne alındığında, çalışanlarına ödeme yapma fırsatı sağlamanın yanı sıra, sahipleri için daha fazla kâr olması da mümkündür. Tüketici olarak hiçbir açıklama yapılmadan her yerde yeni ücretler getiriliyor. Ve neredeyse her işlemde artık bir çalışanın bahşiş istediği bir an var. Yani ya işverenler gelirleri paylaşmıyor ya da saatlik ücretler çok düşük.”
— Jon & Vinny’nin müşterisi

“Çoğu zaman bir sunucu olarak, oradaki son çalışan bendim. Mutfak kapanır, temizler ve giderler. Bulaşık makinesi bile. Hala kalıp masalarımı beklemem gerekiyor. Ve ek iş yapın, birçok kez saatin dışında. evin arkası [workers] garantili ayarlanmış saatlerdir. Sunucular olarak, bir saat çalışıp eve gönderilip gönderilmediğimizi veya tam vardiya olup olmadığımızı bilmiyoruz. Acele ettiğim için bahşişlerden mükemmel para kazandım. Ama bu, oradaki son kişi olduğum anlamına geliyordu. Zaman değiştiğinden, mal sahipleri menü fiyatlarına yansıtılacak ücretleri dahil etmelidir. BS ücreti yok. Sadece çalışanlarınıza ÖDEME yapın.”
— Janelle Delgado

“Bir müşteri olarak, her zaman, dışarıda yemek yemeyi göze alabilirsem, sunucuma bahşiş vermeyi de karşılayabileceğimi düşünmüşümdür. Faturalarıma küçük hizmet bedelleri yansımaya başlayınca, bu ücretlerin sağlık sigortası gibi düşük ücretli restoran çalışanlarının başka türlü alamayacakları faydaları sağlayacağına inanarak, bahşişime ek olarak bunları memnuniyetle ödedim. Faturaya %18’lik bir servis ücretinin eklendiğini gördüğümde, bunun önerilen bir bahşiş miktarı olduğuna her zaman inandım, ancak nadiren yaptığım ek bir miktar bırakmakta özgürdüm. Bahşiş biriktirme kavramını anlıyorum ve hangi çalışanların bıraktığım bahşişin ne kadarını alacağına, restoran ile çalışanlar arasında bir mesele olduğuna inanıyorum. Jon & Vinny’nin kullandığı modele hiç aşina değilim ve bir lokanta olarak, oraya gitmeyi seçmeden önce bir yemeğin ne kadara mal olacağını anlamamı zorlaştırırdı. Tüm çalışanların yaşanabilir bir ücret alması konseptini destekliyorum ama çalışanlarıyla olan bu anlaşmazlığa dayanarak Jon & Vinny’nin restoranlarını desteklemektense kaçınmaları daha olasıdır.”
—Mark Brown

“Bütün ipuçlarının tüm ön ve arka işletme personelinde (yönetim hariç) paylaşılması gerektiğine inanıyorum ve bunu yapan restoranları alkışlıyorum. Ancak bu modelin başarılı olabilmesi için açık, tutarlı ve şeffaf bir mesajın tüm müşteriler ve personel tarafından paylaşılması ve anlaşılması gerekir. Bir müşteri olarak, bahşişin dahil edilmesini ve bunun tüm personele gideceği açıklamasını seviyorum.

Bahşiş verme ve restoran ödeme yapıları, köleliğin doğrudan mirasıdır. Evin önü ve arkası arasındaki ücret eşitsizlikleri, beyazların daha yüksek maaşlı ön cephe pozisyonlarında ve renkli insanların daha düşük maaşlı pozisyonlarda çalışmasıyla, genellikle ırksal sınırlar boyunca düşüyor. Bahşiş bunu devam ettirir. İOOY müşteriyle yüz yüze olduğunda, araştırmalar daha az bahşiş aldıklarını gösteriyor. Bahşişlere dayanmayan ve bunun yerine yaşanabilir ücretlerin gıda fiyatlarına yansıyan gerçek maliyetinin olduğu bir restoran endüstrisine doğru çalışmak bir çözüm sunuyor. Ancak bu, tek seferlik restoranların değişmesiyle çözülmeyecek ve bunun yerine büyük bir sistem değişikliği gerektiriyor.”
—Megan Meo

Camryn Brewer ve Amy Wong bu hikayeye katkıda bulundu.