GÜNEY DOS PALOS, Kaliforniya —

Robin Koda, tüm hayatı boyunca su, toprak ve çimen arasında gidip gelen birinin zarafetiyle ailesinin pirinç çiftliğinin setlerinde gezindi.

Kot bir tulum ve bulutsuz bir gökyüzünün altında dalgalanan bunaltıcı sıcağa karşı minimum koruma sağlayan geniş kenarlı dokuma bir şapka giymişti. 14 Temmuz’du ve almanak daha sonra en yüksek değeri 100 dereceye sabitleyecekti. Her nasılsa, bundan çok daha sıcak hissettirdi.

Yine de, çiftliğin kanal sistemine sürekli damlayan su, Koda Farms’ın kutlandığı susuz mahsulü hatırlatan suyun yakınında katlanılabilir bir şeydi.

“Oldukça meditatif, değil mi?” diye sordu çiftliğin ortak sahibi Koda.

Southland mutfağının popülerleşmesine yardımcı olan Noritoshi Kanai’nin kızı Atsuko Kanai, Koda Farms’ın 1960’larda Los Angeles’ta suşinin yayılmasında önemli bir rol oynadığını söyledi. Çiftliğin özel orta taneli pirinç türü Kokuho Rose olmasaydı, suşi kumarı başarısız olabilirdi.

Babası 1963’te Koda Farms’ı ziyaret eden ve Los Angeles restoranlarına Kokuho Rose pirinci toptan satış yapmak için bir dağıtım anlaşması yapan Atsuko, “Suşiyi mümkün kılan birkaç şey vardı – 1 numara ve en önemlisi pirinçti,” dedi. “Koda Çiftlikleri… [made] suşide servis edilebilecek daha lezzetli bir pirinç.”

Mutual Trading Co. yöneticisi Noritoshi Kanai için, gıda ithalatı yapan işinin Japonya’dan yüksek kaliteli pirinç getirme olasılığı göz korkutucuydu – çok pahalı olurdu. Dahası, 1960’ların başında Amerika’da bulunan pirincin çoğu, suşi için uygun olmayan uzun taneli türdendi. Yiyecek tipik olarak diğer çeşitlerden daha yapışkan olan ve nigiri’nin oluştuktan sonra şeklini korumasına yardımcı olan pirinç gerektirir. 1965 civarında Little Tokyo’nun sahibi Kawafuku’yu bir suşi barı açmaya ikna eden Kanai’nin yerel bir kaynağa ihtiyacı vardı.

1962’de piyasaya sürülen Kokuho Rose, Koda Farms tarafından pirinç yetiştiricisi Arthur Hughes Williams ile birlikte geliştirildi. Koda, yadigarı çeşidin, yeni, daha yüksek kaliteli orta taneli bir ürün yaratmak için Kaliforniya orta taneli pirinci Orta Doğu uzun taneli pirinciyle çaprazladığını söyledi.

Koda, Kokuho Rose’un 1928’de San Joaquin Vadisi çiftliğini kuran büyükbabası Keisaburo Koda tarafından sofralık pirinç olarak tasavvur edildiğini söyledi. Çeşit, dedi, “özellikle suşi pirinci olmak için geliştirilmedi – bu sadece uygulama [Mutual Trading] görmek onlara faydalı oldu.”

Pirinç bir keşifti: Bu orta taneli suşun icadına kadar, Kaliforniya’da suşi yapmak için mevcut olan şey “tatsızdı, nemi tutamazdı ve soğudukça kırılgan hale geliyordu” dedi Anthony Al-Jamie. Japon kültür dergisi Tokyo Journal’ın genel yayın yönetmeni.

Pirinç değirmenciliğine dönüşen bir samurayın oğlu olan Keisaburo Koda, 1882’de Japonya’da doğdu. 20’li yaşlarının ortalarında Kaliforniya’ya göç etti ve bir Fresno İlçesi kasabası olan Coalinga’nın tepelerinde petrol aramak da dahil olmak üzere birçok girişimde bulundu. 1910’ların sonlarında Kuzey Kaliforniya’da kiralık arazide pirinç yetiştirmeye başladı. Robin Koda, mülk satın almak istediğini ancak orada “kimsenin Asyalılara satış yapmayacağını” söyledi.

“Ona arazi satacak birini bulana kadar kelimenin tam anlamıyla güneye taşınmaya devam etti” dedi ve büyükbabasının South Dos Palos’ta yaklaşık 8.000 dönüm arazi satın alarak çiftliğe başladığını da sözlerine ekledi.

Bir pirinç çiftçisi olan Keisaburo Koda, uçakla tohum ekmek de dahil olmak üzere yenilikleriyle tanındı. Daha yakın yıllarda, Koda Farms’ın pirinci şeflerden ve yemek yayınlarından beğeni topladı. 2020’de Sunset dergisi buna “Kaliforniya Pirincinin Kutsal Kâsesi” adını verdi. M Cafe ve Porridge + Puffs gibi LA restoranlarında servis edilir.

Pirinç tarlalarını gezdikten sonra Robin Koda, çiftliğin engebeli yollarında öfkeyle titreyen sade bir araç olan Ford minibüsüne tırmandı. Koda Farms’ın orijinal karargahı olan ve şimdi 2. Dünya Savaşı sırasındaki karanlık bir dönemi hatırlatan bir mülkün önüne park etmeden önce kısa bir mesafe sürdü.

ABD 1941’de Japonya’ya savaş ilan ettiğinde, hükümet Koda ailesi de dahil olmak üzere Japon Amerikalıları hapse attı. Robin Koda’ya göre, Colorado’daki bir gözaltı kampına gönderilecekleri kendilerine bildirildiğinde, çiftliklerini geçici olarak kapatmayı planladılar. Ancak hükümet, savaş zamanı ekonomisini desteklemek için faaliyette kalmasını zorunlu kıldı, bu nedenle Keisaburo Koda yönetimi Asyalı olmayanlara devretmek zorunda kaldı, dedi.

Hapsedilmeleri sona erdiğinde, Koda’lar geri döndüler ve ana mallarının ve ekipmanlarının satıldığını gördüler. Koda, “Yaklaşık 1.000 dönüm hurda arazi kaldı” dedi. “Yalnızca ıvır zıvır kaldı; en iyi şeyler – tamamen seçildi.

Ancak aile, yakınlarda yeni bir çiftlik inşa etmeye başladı.

Koda’ların bir daha asla geri alamadıkları orijinal karargahına bakan Koda, ailesinin gücüne hayret etti: “Yolun bir mil aşağısında yeniden inşa etmek – bunu, sizden neyin yanlış, yasadışı bir şekilde alındığını günlük bir hatırlatma olarak burada bulundurmak – bu biraz çılgınca.

Koda Farms’ın Los Angeles’ın suşi tedarik zincirine katkısının önemini öne çıkaran sadece Atsuko Kanai değil. Al-Jamie, Kokuho Rose’un yaratılmasının suşinin bölgeye yayılması için “gerekli” olduğunu söyledi.

Hatıra pirinci olmadan Al-Jamie, “Sanmıyorum [sushi] Kalkardı”.

Ancak, bir değişiklikle, Kokuho Rose artık bir suşi barı değil, şefler artık kısa taneli pirinci tercih ediyor. Koda, 1980’lerde ABD pazarında daha fazla Japon kısa taneli pirincin bulunabileceğini ve bunun da denizdeki değişimi açıklayabileceğini söyledi. O pirincin Kokuho Rose’dan “daha yapışkan” olduğunu ve suşi şefleri arasında “bir tercih gibi görünüyor” dedi.

Ancak bu değişiklik şirketin işini bozmadı. Ne münasebet.

Şirketinin en büyük iki ürününün Sho-Chiku-Bai tatlı pirinci ve Blue Star Mochiko tatlı pirinç unu olduğunu açıklayan Koda, “Kendimizi asla sadece suşi pirincine hapsetmezdik – pazarınızı küçültürsünüz” dedi.

Koda, bir zamanlar “Pirinç Kralı” olarak adlandırılan adam tarafından başlatılan aile işinin mirasını sürdürmekten gurur duyuyor.

Temmuz ayının o bunaltıcı gününde, bir ziyaretçiye pilav hazırlayan Koda’nın mutfağını atalarından söz ediliyordu. Koda Farms’ın pirinç mahsullerini işleyen makineleri barındıran geniş, metal kenarlı yapıların görüş alanı içindeki çiftlikte mütevazı bir evde yaşıyor. Tipik olarak Eylül ayında başlayan hasat sırasında, buradaki işgücü yaklaşık 100 kişiye ulaşıyor.

Küçük bir kase pişmiş Kokuho Rose getirdi – birinin tepesinde bir kaşık dolusu salamura somon balığı yumurtası, pirincin çiçek buketiyle hoş bir tezat oluşturuyordu. Sonra, 1928’de rahmetli büyükbabası Koda Farms’ı kurduğunda ancak bir rüya olabilecek, ancak 1963’te Kanai’nin buraya yaptığı kader ziyaretinde gerçeğe dönüşen bir şeyi paylaştı.

“İnsanlar,” dedi, “pirinç istiyorsan, en iyi pirincin Koda Farms pirinci olduğunu biliyordu.”

Times araştırmacısı Scott Wilson bu rapora katkıda bulundu.