Geçenlerde tavuklu güveç hakkında bir aydınlanma yaşadım. Birkaç hafta önce partnerim ve ben dairemizden Griffith Park’a doğru yürüyüşe çıktık. Macera havasında, daha önce yapmadığımız her dönüşü yapmaya başladık ve çok geçmeden kendimizi bir tepenin arkasında bulduk, neredeyse kaya tırmanıcıları gibi dikey kenara tutunduk.

Yukarı baktım ve Hollywood tabelasındaki “D”nin en tepesini gördüm ve zaten “çok yakın” olduğumuz için tabelaya yürümemizi önerdim. Oraya vardığımızda altı mil yürümüştük, açlıktan ölüyorduk ve çok sinirlenmiştik. Daha da kötüsü, tek çıkış yolumuz tepeden aşağı dört millik bir yürüyüştü.

Franklin Bulvarı’nda bir restoran bulduk ve bütün gün ilk kez yemek yemeyi bırakmaya karar verdik. Ve “karar verdim” derken, topallayan bacaklarımızın ve uyuşmuş ayaklarımızın bizi dışarıdaki boş sandalyelerle ilk uygun yerden öteye götürmeyeceğini kastediyorum.

Yemeğimizi sipariş ettikten sonra, arkamızdaki masaya iki dev, sıcacık tavuk güveci getirildi. Yanından geçen bir kadın, yolun ortasında durdu, kulaklıklarını çıkardı ve adamlardan birine, “Ne yiyorsun?” diye sordu. Müşteri, “tavuklu güveç” diye yanıt verdi ve kadın, “çok bol görünüyor!” FOMO hem eşim hem de benim için hemen devreye girdi: Keşke o tavuklu güveçleri yorgun, yorgun ruhlarımız için sipariş etseydik.

O zamandan beri “bol” bir tavuklu güveç düşündüm ve yılın bu zamanında düşündüğünüz bir yemek olmasa da, sabah ve gece sıcaklıkları hala 70 derecenin altında seyrederken ve haziran başında gökyüzü rahatlatıcı olabilir. kasvetli ve gridir.

Tencereyi çok ağır ve zengin hissetmekten korumanın yollarından biri, dürüst olalım, onlarca yıldır pek değişmemiş olan klasik tariflerden daha fazla taze yeşil sebzeyi paketlemektir. Pişmiş havuç ve bezelye, klasik tavuklu çömleğin en sevdiğim kısmıdır, ancak lapa lapa bir turta kabuğunda haşlanmış tavuk ve terbiyeli sos ile eşit derecede iyi eşleşen başka şeyler de vardır.

Otlar kolay bir ilk adımdır. Maydanoz klasiğin temel dayanak noktası ama ben normal tariflerden daha fazlasını eklemeyi ve yeşillik ve tazelik için dereotu ve frenk soğanı eklemeyi seviyorum. Pazı ve sote lahana, her ikisi de “yaz” diye bağırmasa da, hafiflik ile dolgunluk arasındaki çizgiyi aşan ekstra yeşillikler sağlar – bunun gibi bir dolgu için mükemmeldir. Ve sosta, birçok klasik tarifte olduğu gibi krema eklemek yerine, süt kullanıyorum ve bir kaşık Dijon hardalı ve limon suyunu karıştırıyorum, bu da yemeğin ağırlığını azaltmaya ve diğer malzemeleri canlandırmaya yardımcı oluyor.

Mükemmel bir hafta sonu proje yemeği: Bir Cumartesi sabahı pasta kabuğunu yapın, tavuğu haşlayın ve o öğleden sonra içini hazırlayın, ardından her şeyi bir araya getirin ve Pazar günü öğle veya akşam yemeği için fırına atın. Hem rahatlatıcı hem de gerçekten besleyici hissettiren sebze dolu bir turta – haftanın geri kalanında yemek artıkları için geri gelmek için mükemmel bir yemek.

Bana göre, dışarıdaki sıcaklık ne olursa olsun anında rahatlık sağlamak için dondurucu bölümünde Marie Callender’ın – sevdiğimi itiraf ettiğim – bireysel saksılarına ulaşmak gibi. Ve rahatlatıcı bir klasiği elden geçirerek, bu tavuklu güveç yoldan geçenlerin ona verdiği isme layık.

Tarifi alın: